ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΦΥΤΑ...ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ..ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΡΟΔΑΣΟΣ...

Νο.1   Αλεξανδρινό (Ποϊνσέτια)

 Το αλεξανδρινό ή αλλιώς Ποϊνσέτια είναι ο βασιλιάς των χριστουγεννιάτικων φυτών! Τα τελευταία χρόνια εκτός από το πρωτότυπο κόκκινο χρώμα υπάρχουν στην αγορά και σε λευκό χρώμα , ροζ , πράσινο , κίτρινο αλλά και με διχρωμίες.

    Θα πρέπει να προσέξετε όταν τα βάζετε μέσα στο σπίτι να μην είναι κοντά σε καλοριφέρ. Και επίσης να αφήνεται να στεγνώνει το νερό από το ένα πότισμα στο άλλο. Σημαντικό είναι να μην αφήνετε νερό στο πιατάκι.

Νο.2   Ίλεξ

Πλέον είναι οι πιο όμορφοι χριστουγεννιάτικοι καρποί για να στολίσουμε το βάζο μας. Χαρακτηριστικό της ομορφιάς του Ίλεξείναι οι κόκκινοι καρποί που μας δίνουν μια όμορφη ζεστή χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα. Κρατά αρκετό καιρό στο βάζο.

Νο.3  Έλατο

Για πολλούς ίσως το σημαντικότερο χριστουγεννιάτικο φυτό. Καθαρά εξωτερικού χώρου φυτό. Σε περίπτωση που βάλετε φυσικό δέντρο για να το στολίσετε μέσα στο σπίτι , φροντίστε να του βάλετε όσα λιγότερα λαμπάκια γίνεται. Επίσης να βρίσκεται τουλάχιστον 3 μέτρα μακριά από πηγές θερμότητας όπως καλοριφέρ , κλιματιστικό κτλ. Καλό είναι να αφήνουμε κάποιες ώρες ανοιχτό κάποιο παράθυρο για να παίρνει φρέσκο αέρα και να δροσίζεται. Επίσης να βάζουμε τουλάχιστον μια φορά την ημέρα πάγο στην γλάστρα και λίγο νερό κάθε μέρα.

Νο.4  Κυκλάμινο

Το κυκλάμινο είναι ένα από τα πιο όμορφα φυτά του χειμώνα. Αν και υπάρχουν διάφορες ποικιλίες χρωμάτων για ταχριστούγεννα πιο δημοφιλής είναι το κόκκινο και λευκό χρώμα των ανθέων. Χρειάζονται αρκετό νερό και σημεία στον κήπο όπου κατά την διάρκεια του καλοκαιριού θα υπάρχει δροσιά και σκιά.

Νο.5  Κόκκινη Αμαρυλλίδα ( Υπέαστρο)

Η αμαρυλλίδα είναι ένας πανέμορφος βολβός που κάνει πανέμορφα μεγάλα άνθη εως και 15 εκατοστά σε σχήμα κρίνου. Είναι ένα από τα πιο όμορφα φυτά για την γλάστρα , τον κήπο αλλά και το βάζο. Κρατά αρκετές μέρες στο βάζο και έτσι μπορούμε να έχουμε μια όμορφη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα στο σπίτι μας.

http://fytosymvoules.blogspot.gr

ΑΡΩΜΑ ΚΕΡΔΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΦΥΤΑ...

Σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης για πωλήσεις εντός και εκτός ελληνικών συνόρων εμφανίζουν οι πολλά υποσχόμενες καλλιέργειες ρίγανης, μέντας και λεβάντας που ανήκουν στα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, με τις στρεμματικές αποδόσεις να υπερδιπλασιάζονται όταν αυτές γίνονται με βιολογικά κριτήρια.
Και οι τρεις καλλιέργειες εξάλλου πέραν των μεγάλων προοπτικών ανάπτυξης που παρουσιάζουν στη βιομηχανία τροφίμων, στη φαρμακοβιομηχανία και την αρωματοποιία με την παρασκευή αιθέριων ελαίων, επιδοτούνται με μεγάλα ποσά ενίσχυσης από τα χρηματοδοτικά προγράμματα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.
Η Ελλάδα θεωρείται μια από τις πλουσιότερες χώρες σε αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, γεγονός που ανοίγει νέους και αρκετά προσοδοφόρους δρόμους στις αγροτικές καλλιέργειες, αν υπάρξει η απαιτούμενη οργάνωση για να αξιοποιηθούν.
Οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον συγκεκριμένο κλάδο θεωρούνται μικρές, αλλά το μέγεθός τους δεν είναι περιοριστικό όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα στη διεθνή αγορά.
Αλλωστε, οι εδαφολογικές και κλιματικές συνθήκες της χώρας μας ευνοούν ιδιαίτερα την ανάπτυξη αρωματικών φυτών που δίνουν προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, το δίπτυχο της επιτυχίας σύμφωνα με τους γνώστες του τομέα, που ειδικεύονται στις καλλιέργειες αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών, είναι αφενός η συνεργασία μέσω ομάδων παραγωγών και η ποιότητα με βιολογικές μεθόδους.

Παρά εξάλλου το γεγονός ότι η καλλιέργεια των φυτών αυτών στην Ελλάδα είχε ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες, εξακολουθεί να θεωρείται ένα νέο σχετικά πεδίο δράσης για τον ελλαδικό χώρο προσφέροντας μια εναλλακτική δυναμική ανάπτυξης στον πρωτογενή τομέα, ενώ δίνει ώθηση και στον δευτερογενή τομέα της μεταποίησης.

Ρίγανη: Εσοδα 1.000 ευρώ ανά στρέμμα τον χρόνο

Mε την οικονομική απόδοση στη ρίγανη να είναι υπερδιπλάσια όταν η καλλιέργεια είναι βιολογική, τα έσοδα ανά στρέμμα σε ετήσια βάση μπορούν να προσεγγίσουν τα 1.000 ευρώ.
Η συγκομιδή της ρίγανης ξεκινάει από το 2ο έτος. Η συλλογή γίνεται όταν το φυτό είναι σε πλήρη άνθηση, με χορτοκοπτικό μηχάνημα και σε ύψος 8-10 εκατοστά πάνω από το έδαφος. Δεν πρέπει να συγκομίζεται η ρίγανη μετά από βροχή, αλλά πρέπει να περάσει μια βδομάδα περίπου.
Η ποσότητα που συλλέγεται μεταφέρεται για ξήρανση είτε σε χώρο με σκιά είτε σε ξηραντήριο.
Σε διαφορετική περίπτωση, αφήνεται στο χωράφι για μια μέρα να στεγνώσει και μετά δένεται σε μπάλες ή αλωνίζεται με θεριζαλωνιστική σιταριού που έχει υποστεί μετατροπές. Η απόδοση σε χλωρή μάζα φτάνει τα 300-400 κιλά ανά στρέμμα που αντιστοιχεί σε 100-150 κιλά ξηρό βάρος ανά στρέμμα.
 
Η τιμή της ξηρής δρόγης κυμαίνεται από 1,8 ευρώ έως 2,3 ευρώ όταν αφορά σε συμβατική καλλιέργεια και μπορεί να φτάσει τα 6,5 ευρώ όταν πρόκειται για βιολογική καλλιέργεια.
Η ρίγανη ευδοκιμεί εξίσου σε ψυχρές και θερμές περιοχές. Προτιμά περιοχές ηλιόλουστες. Τα θερμοκρασιακά όρια ανάπτυξής του κυμαίνονται από 4-33 0C, με άριστη θερμοκρασία ανάπτυξης τους 18-22 0C.
Σε περιοχές με χαμηλό υψόμετρο και έντονη ηλιοφάνεια παρατηρείται υψηλότερη περιεκτικότητα αιθέριου ελαίου. Καλύτερο pH ανάπτυξης θεωρείται το 6,8 αλλά αναπτύσσεται καλά και σε μεγαλύτερα pH.
Προτιμά ξηρικά, χαλικώδη, ασβεστούχα εδάφη που αποστραγγίζονται καλά. Υψηλή ποσότητα αζώτου ευνοεί τη μεγάλη ανάπτυξη του φυτού αλλά επιφέρει μείωση της περιεκτικότητας σε αιθέριο έλαιο.
Η καλλιέργεια της ρίγανης είναι ξηρική και χρειάζεται πότισμα κατά την εγκατάσταση στο χωράφι αλλά και μετά τη συγκομιδή ώστε να αντεπεξέλθουν τα φυτά καλύτερα από το σοκ. Γενικά όμως όσο πιο συχνά ποτίζουμε, τόσο μειώνεται η περιεκτικότητα σε αιθέριο έλαιο.
Ο σπόρος σπέρνεται σε σπορεία, που ετοιμάζονται είτε τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου (φθινοπωρινή εγκατάσταση) είτε μέσα Ιανουαρίου με αρχές Φεβρουαρίου (ανοιξιάτικη εγκατάσταση).
Τα φυτικά μέρη της και τα αιθέρια έλαια της ρίγανης χρησιμοποιούνται ευρύτατα παγκοσμίως ως αρτύματα από τη βιομηχανία τροφίμων.
Το αιθέριο έλαιό της παρουσιάζει ισχυρή αντιβακτηριακή δράση κατά διαφόρων μικροοργανισμών και αναστέλλει την ανάπτυξη μυκήτων.
Παρουσιάζει ισχυρή τοξική δράση εναντίον ιών και καρκινογόνων κυττάρων, καθώς και αντιοξειδωτική δραστηριότητα που σχετίζεται ιδιαίτερα με την παρουσία της καρβακρόλης και της θυμόλης, αλλά και γλυκοσιδίων, φλαβονοειδών και φαινολικών οξέων.

Τα 500 κιλά το στρέμμα μπορεί να φτάσει η απόδοση

Η αποξηραμένη λεβάντα που προέρχεται από βιολογική καλλιέργεια φθάνει να πωλείται στην εγχώρια αγορά έως 11,5 ευρώ το κιλό, ενώ στις αγορές του εξωτερικού οι τιμές πώλησης είναι σημαντικά υψηλότερες, όταν πληρούνται τα ποιοτικά κριτήρια.
 
Η απόδοση σε χλωρό βάρος τον πρώτο χρόνο είναι 50-100 κιλά ανά στρέμμα, τον δεύτερο 200-250 κιλά ανά στρέμμα και τον τρίτο 300-350 κιλά ανά στρέμμα. Πλήρη παραγωγή έχουμε τον τέταρτο χρόνο (400-500 κιλά ανά στρέμμα), ενώ αν γίνει συλλογή μόνο της ταξιανθίας η απόδοση σε ξηρό βάρος κυμαίνεται στα 35-45 κιλά ανά στρέμμα. Η δε διαφορά ανάμεσα στη βιολογική και συμβατική καλλιέργεια λεβάντας, γίνεται αντιληπτή από το γεγονός ότι ενώ η τιμή της βιολογικής λεβάντας φτάνει τα 11,5 ευρώ, η τιμή της "συμβατικής" αποξηραμένης λεβάντας δεν υπερβαίνει τα 3,5 ευρώ το κιλό.
Η λεβάντα αναπτύσσεται καλύτερα σε ξηροθερμικές συνθήκες και ανθίζει από αρχές Ιουλίου έως και τον Αύγουστο. Παρουσιάζει ιδιαίτερη αντοχή σε περιοχές με χαμηλές θερμοκρασίες τον χειμώνα, αλλά δεν αντέχει τους παγετούς την περίοδο της άνοιξης.
Η απόδοση της καλλιέργειας εξαρτάται από το μικροκλίμα, το οποίο επηρεάζεται από το υψόμετρο, την τοπογραφία, το γεωγραφικό πλάτος κ.λπ.
Κατάλληλα εδάφη θεωρούνται τα ελαφρά χαλικώδη και ασβεστούχα που αποστραγγίζονται καλά. Αριστη τιμή pH για την ανάπτυξή της είναι το 7,1. Σοβαρό πρόβλημα αντιμετωπίζει η καλλιέργειά αν υπάρχει το φυτό Tussilago farfara (χαμολεύκα), διότι πιστεύεται ότι δηλητηριάζονται τα φυτά της λεβάντας.
Η λεβάντα καλλιεργείται σε ξηρικά χωράφια. Η συλλογή πραγματοποιείται με δρεπάνια ή κλαδευτήρια ή με ειδικές μηχανές συλλογής λεβάντας.
Η συλλογή πραγματοποιείται στο στάδιο της πλήρους άνθησης όταν προορίζονται για παραγωγή αιθέριου ελαίου.
Η συγκομιδή ξεκινά νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα. Αν η συλλογή γίνει όψιμα έχουμε ελάττωση του οξικού λιναλυλεστέρα, ενώ αν γίνει πρώιμα περιορίζεται η απόδοση σε αιθέριο έλαιο. Το αιθέριο έλαιο της λεβάντας χρησιμοποιείται στη βιομηχανία τροφίμων, όπως σε ποτά, παγωτά, στην κοσμετολογία, στην αρωματοποιία, στη σαπωνοποιία και στον αρωματισμό χώρων. Πρόσφατα, η αρωματοθεραπεία έγινε πολύ δημοφιλής, όπου το αιθέριο έλαιο της λεβάντας χρησιμοποιείται ως μυοχαλαρωτικό.
Επίσης, χρησιμοποιείται για την προστασία των ρούχων από τον σκόρο. Εχουν αναφερθεί πολλές θεραπευτικές δράσεις της, όπως ηρεμιστική, σπασμολυτική, αντι-ιική, τοπική αναισθητική και αντιβακτηριδιακή. Το αιθέριο έλαιο έχει αντιοξειδωτική δράση και μπορεί να εφαρμοστεί απευθείας αδιάλυτο στο δέρμα σε αντίθεση με άλλα αιθέρια έλαια.Η χονδρική τιμή πώλησης στο αιθέρειο έλαιο είναι. 90 με 120 ευρώ.

Μέντα: Μεγαλύτερες απαιτήσεις και πολλαπλάσια κέρδη που ξεπερνούν τις 3.500 ευρώ ανά στρέμμα

Μπορεί η καλλιέργεια της μέντας -όντας αρδευτική- να έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις και υψηλότερο κόστος παραγωγής από τις ξηρικές καλλιέργειες της ρίγανης και της λεβάντας, παρ' όλα αυτά οι αποδόσεις σε έσοδα είναι πολλαπλάσιες, φθάνοντας να ξεπερνούν τις 3.500 ευρώ ανά στρέμμα.
Είναι όμως αρδευόμενη καλλιέργεια και απαιτεί συχνά ποτίσματα. Μάλιστα, την περίοδο του καλοκαιριού μπορεί να χρειαστούν έως και 3 ποτίσματα τη βδομάδα.
Η μέντα ευδοκιμεί σε περιοχές θερμές και ψυχρές. Καλύτερη ανάπτυξη σε περιοχές με εύκρατο κλίμα και δροσερό καλοκαίρι. Απαιτούνται εδάφη καλά αποστραγγιζόμενα, με αρκετή υγρασία, γόνιμα, πλούσια σε οργανική ουσία και μέσης σύστασης. Καλύτερο pH ανάπτυξης 6,5-7,5. Αναπτύσσεται ικανοποιητικά και σε ελαφρώς όξινα εδάφη.
Στη διάρκεια του χρόνου γίνονται δύο συλλογές της μέντας. Η πρώτη συλλογή γίνεται με την έναρξη της άνθησης (συνήθως αρχές Ιουλίου) και η δεύτερη τον Σεπτέμβριο. Απόδοση 1.500-2.000 κιλά ανά στρέμμα σε χλωρό βάρος. Συλλέγεται μηχανικά και ξεραίνεται σε θερμοκρασία 45 C. Ο λόγος χλωρής προς ξηρή μάζα είναι (2,5-3):1, που σημαίνει ότι αποδίδει περί τα 500 κιλά ξηρής δρόγης. Η τιμή πώλησης για μέντα τριμμένη συμβατικής καλλιέργειας κυμαίνεται μεταξύ 2-2,5 ευρώ το κιλό, ενώ η τιμή της βιολογικής μέντας κινείται στα επίπεδα των 6-7 ευρώ το κιλό.
Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με:
- Ριζώματα: Είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος πολλαπλασιασμού της μέντας. Τα ριζώματα είναι βλαστοί υπόγειοι που αναπτύσσονται οριζόντια τα οποία φέρουν γόνατα, οφθαλμούς και φύλλα (σαν λέπια). Χρησιμοποιούνται ειδικές εκριζωτικές μηχανές για την εξαγωγή των ριζωμάτων. Μετά την εξαγωγή τους τεμαχίζονται σε μήκη 10-15 cm και φυτεύονται σε βάθος 6-7 cm. Από 1 στρέμμα παίρνουμε ριζώματα για 8-10 στρέμματα. Η εγκατάσταση της φυτείας με ριζώματα στο χωράφι γίνεται τον μήνα Οκτώβριο.
- Μοσχεύματα: Κόβονται από το μητρικό φυτό πριν την άνθηση. Η διαδικασία παραλαβής των μοσχευμάτων είναι ίδια με εκείνη που αναφέρθηκε στο αντίστοιχο κεφάλαιο για τη λεβάντα.
Αποστάσεις φύτευσης: 60-80 cm μεταξύ των γραμμών και 20-30 cm μεταξύ των φυτών.
Η μέντα παρουσιάζει σπασμολυτική και ηρεμιστική δράση λόγω του αιθέριου ελαίου αλλά πιθανά και των φλαβονοειδών. Χρησιμοποιείται σαν τοπικό ήπιο αναισθητικό, αλλά εφαρμόζεται εξωτερικά για ρευματισμούς, νευραλγίες κ.ά. Το αιθέριο έλαιο χρησιμοποιείται ως αρωματική ουσία σε γλυκά, καραμέλες, τσίχλες, παγωτά, οδοντόκρεμες, σε ποτά κ.λπ. Είναι πολύ καλό μελισσοτροφικό φυτό. Το κόστος αγοράς των φυτών.
 
Ορισμένα είδη αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών πολλαπλασιάζονται δύσκολα, ή και καθόλου με σπόρο, γι' αυτό και επιλέγονται άλλοι τρόποι πολλαπλασιασμού, όπως η δημιουργία μοσχευμάτων (λεβάντα) ή ο πολλαπλασιασμός με ριζώματα (μέντα).
Σε ορισμένες περιπτώσεις οι παραγωγοί επιλέγουν την αγορά έτοιμων φυτωρίων από το εμπόριο.
Το κόστος αγοράς φυτού είναι 0,12-0,2 ανά φυτό και προερχόμενα από ιστοκαλλιέργεια 0,28-0,35 ανά φυτό. Με μια τυπική πυκνότητα φύτευσης, περίπου 4.000 φυτών ανά στρέμμα, η δαπάνη για το φυτικό υλικό εγκατάστασης κυμαίνεται από 480 έως 800 ευρώ ανά στρέμμα. Οταν δε προέρχονται από ιστοκαλλιέργεια το κόστος κυμαίνεται μεταξύ 1.120-1.400 ευρώ.
Στις πολυετείς καλλιέργειες το κόστος για την απόκτηση πολλαπλασιαστικού υλικού βαρύνει κυρίως τον πρώτο χρόνο της καλλιέργειας, καθόσον τα επόμενα χρόνια ο παραγωγός μπορεί από τις έτοιμες φυτείες να δημιουργήσει το δικό του πολλαπλασιαστικό υλικό.

 (Πηγή: Εθνος)

ΤΗΛ. ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ 6978500550

Ένας μύκητας απειλεί χιλιάδες πλατάνια

Μεγάλα θύματα του μεταχρωματικού έλκους εξακολουθούν να πέφτουν χιλιάδες πλατάνια, απειλώντας ολόκληρα οικοσυστήματα αλλά φέρνοντας πιο κοντά λόγω βροχοπτώσεων και το ενδεχόμενο διάβρωσης του εδάφους.

Με αφορμή αυτό διοργανώνεται ημερίδα στο Ζηρό Πρέβεζας, στις 19 Δεκεμβρίου στις 10.30 το πρωί στις εγκαταστάσεις του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Φιλιππιάδας. Η ημερίδα συνδιοργανώνεται από το δήμο Ζηρού, το ΚΠΕΦ, τις Διευθύνσεις Δασών Πρέβεζας και Άρτας κι έχει ως στόχο να υπάρξει ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση των πολιτών προκειμένου να περιοριστεί η εξάπλωση της ασθένειας.

Η ασθένεια, που πιθανότατα ήρθε από την Ιταλία και εντοπίστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στην περιοχή της Τριφυλίας στη Μεσσηνία το 2003 και τα νεκρά πλατάνια είναι χιλιάδες σε Ηλεία, Αρκαδία κι Αχαΐα.

Ο μύκητας Ceratocystis platani έχει γίνει ο εφιάλτης των πλατάνων και στην Ήπειρο, που πρωτοεντοπίστηκε, σύμφωνα με πληροφορίες, στη Θεσπρωτία, έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις ενώ έχει φτάσει στη γειτονική Αλβανία.

Ο Καλαμάς, ένα από τα ωραιότερα ποτάμια της Ελλάδας, πηγή ζωής για άγρια ζώα, ψάρια και πουλιά, μετά τη μαζική προσβολή δένδρων, κινδυνεύει να μετατραπεί σε νεκροταφείο πλατάνων, ενώ η ασθένεια πλέον απειλεί και το θρυλικό  Αχέροντα, που αναφορές του υπάρχουν και στην «Οδύσσεια».

Η άγνοια αλλά κυρίως η κρατική ολιγωρία, επειδή στην αρχή κάποιοι υποτίμησαν την ασθένεια, οδήγησε στο σημερινό χάλι. Το 2005, ο καθηγητής Τομ Χάρινγκτον του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αϊόβα, επιστήμονας διεθνούς κύρους, έστειλε επιστολή στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, επισημαίνοντας τους κινδύνους από την ασθένεια, αλλά δεν πάρθηκαν εγκαίρως μέτρα με αποτέλεσμα η αρρώστια να μεταδίδεται πολύ γρήγορα.

«Όταν μιλούσαμε το 2003 για τον κίνδυνο εκτεταμένων καταστροφών από την ασθένεια, δεν μας έδινε κανένας σημασία. Δεν ελήφθη κανένα μέτρο, για πολλά χρόνια, με αποτέλεσμα η ασθένεια να επεκταθεί σε πολλές περιοχές. Κάτι παρόμοιο συνέβη με το κόκκινο σκαθάρι των φοινίκων, το οποίο έχει καταστρέψει πολλά φοινικόδεντρα, σε αρκετές περιοχές της χώρας. Τώρα έχουν καταστραφεί μέχρι και οι φοίνικες στο Προεδρικό Μέγαρο», εξηγεί ο δρ. Παναγιώτης Τσόπελας, δασολόγος – φυτοπαθολόγος, ερευνητής του Ινστιτούτου Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων & Τεχνολογίας Δασικών Προϊόντων του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

Όπως λέει, «ο μύκητας Ceratocystis platani εισβάλλει στα αγγεία του ξύλου, εκλύει κάποιες τοξίνες και ο πλάτανος πεθαίνει. Ουσιαστικά, ο πλάτανος λειτουργεί σαν έναν άνθρωπο που τρώει ένα δηλητηριώδες μανιτάρι. Οι τοξίνες που έχει μπορούν να τον σκοτώσουν».

Η μετάδοση της ασθένειας είναι κυρίως ανθρωπογενής. Το παθογόνο μεταδίδεται πλέον αστραπιαία: με μολυσμένα αλυσοπρίονα, μπουλντόζες κι εκσκαφείς, καθώς και μέσω μεταφοράς μολυσμένων κορμών με το νερό των ποταμών. Σε κάθε εστία προσβολής, η ασθένεια διαδίδεται στα διπλανά δέντρα με επαφή και συνένωση των ριζών τους. Πρόσφατα, οι ανθρωπογενείς δραστηριότητες σε σχέση με τα δάση έχουν αυξηθεί και δεν λαμβάνονται μέτρα, ενώ, ιδίως σε παραποτάμιες περιοχές, όπου η ασθένεια έχει εξαπλωθεί, τα δέντρα νεκρώνονται και κανείς δεν αποκλείει στο μέλλον την εκδήλωση πλημμυρικών φαινομένων.

 Ο πλάτανος, εξηγεί ο κ.Τσόπελας, είναι «ένα κατ’ εξοχήν υδροχαρές υπεραιωνόβιο δέντρο μεγάλων διαστάσεων, που με το πλούσιο και ισχυρό ριζικό του σύστημα συγκρατεί τις όχθες ποταμών και ρεμάτων, παρεμποδίζοντας την ανάπτυξη διαβρωτικών φαινόμενων».

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι μεγάλη ζημιά έγινε και από συνεργεία της ΔΕΗ, σκαπτικά μηχανήματα εργολάβων στην Εγνατία Οδό αλλά και από κλαδέματα που γίνονται από αγρότες. Το κακό ολοκληρώνεται με την παράνομη υλοτόμηση, που πρόσφατα έχει πάρει μεγάλη έκταση λόγω της υψηλής τιμής του πετρελαίου.

Η υλοτομία νεκρών προσβεβλημένων δένδρων έχει αποτέλεσμα τη μόλυνση των αλυσοπρίονων και στη συνέχεια υγιών δένδρων. Επίσης, υπάρχει κίνδυνος διάδοσης της ασθένειας με τα καυσόξυλα από μολυσμένα δέντρα. Αλλη μια «παράπλευρη απώλεια» ένεκα της οικονομικής κρίσης.

Γιαννακοπούλου Φανή

Η ατμοσφαιρική ρύπανση “φέρνει” μωρά με μειωμένο βάρος

Μία ακόμη επιστημονική έρευνα, από τις ΗΠΑ, διαπίστωσε ότι οι γυναίκες που εκτίθενται σε ατμοσφαιρική ρύπανση και ιδιαίτερα σταμικροσκοπικά σωματίδια από την καύση ξύλων στα τζάκια τον χειμώνα, από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων και από τους βιομηχανικούς ρύπους των εργοστασίων, τείνουν να γεννάνε μωρά με μικρότερο βάρος. Στα ίδια συμπεράσματα έχουν καταλήξει και άλλες έρευνες τελευταία, μία από τις οποίες με ελληνική συμμετοχή.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ντέιβιντ Σάβιτζ της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Μπράουν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό επιδημιολογία, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, μελέτησαν το βάρος άνω των 250.000 μωρών που γεννήθηκαν μεταξύ 2008-2010 στη Νέα Υόρκη και το συσχέτισαν με το επίπεδο ατμοσφαιρικής ρύπανσης που υφίσταντο επί μήνες οι έγκυες μητέρες (ανάλογα με τον τόπο διαμονής τους πριν γεννήσουν).

Οι επιστήμονες εστίασαν την προσοχή τους αφενός στα πιο επικίνδυνα μικροσωματίδια που έχουν διάμετρο κάτω των 2,5 μικρομέτρων (εκατομμυριοστών του μέτρου και συμβολίζονται με ΡΜ2,5) και αφετέρου στο επίπεδο του διοξειδίου του αζώτου.Η στατιστική ανάλυση έδειξε πως το βάρος ενός μωρού μειωνόταν κατά 48 γραμμάρια κατά μέσο όρο για κάθε 10 παραπάνω μικρογραμμάρια σωματιδίων ανά κυβικό μέτρο αέρα, στα οποία εκτίθετο η έγκυος. Εξάλλου, το βάρος του νεογέννητου ήταν κατά 18 γραμμάρια μικρότερο κατά μέσο όρο για κάθε 10 παραπάνω μέρη ανά δισεκατομμύριο του διοξειδίου του αζώτου στην ατμόσφαιρα.

Οι αμερικανοί ερευνητές πάντως επεσήμαναν πως μια τέτοια επιδημιολογική-στατιστική μελέτη δεν μπορεί να αποδείξει ότι μόνο η ρύπανση του αέρα φταίει για τη γέννηση λιποβαρών μωρών, καθώς μπορεί να ευθύνονται και άλλοι παράγοντες.

Όπως είπε ο Ντέιβιντ Σάβιτζ, αν και η μείωση του βάρους σε ατομικό επίπεδο δεν φαίνεται μεγάλη, συνεπώς δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί κατ’ ανάγκη ανησυχητική, τα πράγματα είναι πιο σοβαρά από άποψη δημόσιας υγείας, αν ληφθεί υπόψη ότι αυτή η μείωση του βάρους ισχύει για όλο σχεδόν τον πληθυσμό.

Σύμφωνα με πολλές έρευνες, όσο μικρότερο είναι το βάρος ενός μωρού κατά τη γέννηση, τόσο πιο ευάλωτο είναι σε διάφορα προβλήματα υγείας (εγκεφαλικά, αναπνευστικά κ.α.) κατά τα επόμενα χρόνια λόγω της μη ολοκληρωμένης ανάπτυξής του.

Άλλες πρόσφατες έρευνες

Η έκθεση της εγκύου ακόμα και σε χαμηλά επίπεδα ρύπανσης της ατμόσφαιρας αυξάνει τον κίνδυνο γέννησης μωρών με χαμηλό βάρος (κάτω από 2,5 κιλά μετά από 37 εβδομάδες κύησης), σύμφωνα με μια πρόσφατη μεγάλη ευρωπαϊκή έρευνα με τη συμμετοχή ελλήνων επιστημόνων.

Οι επιστήμονες εκτίμησαν ότι για κάθε αύξηση 5 μικρογραμμαρίων ανά κυβικό μέτρο αέρα των μικροσκοπικών σωματιδίων (από εξατμίσεις αυτοκινήτων, βιομηχανικούς ρύπους κ.α.), αυξάνεται κατά 18% ο κίνδυνος γέννησης λιποβαρούς μωρού. Μάλιστα, αυτός ο αυξημένος κίνδυνος ισχύει και για επίπεδα που θεωρούνται ασφαλείας στην ΕΕ, δηλαδή κάτω από το υπάρχον ετήσιο όριο ποιότητας του αέρα (25 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο).

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Μαρί Πέντερσεν του Κέντρου Έρευνας Περιβαλλοντικής Επιδημιολογίας της Βαρκελώνης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό “Lancet”, ανέλυσαν στοιχεία από 12 ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα, τα οποία αφορούσαν πάνω από 74.000 γεννήσεις μεταξύ των ετών 1994 – 2011.

Η μελέτη έδειξε επίσης η ρύπανση του αέρα, εκτός από χαμηλότερο βάρος, οδηγεί στη γέννηση μωρών με μικρότερη περιφέρεια κεφαλιού, πράγμα που μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην ανάπτυξη του εγκεφάλου τους.

Σε μια άλλη μελέτη, την μεγαλύτερη μέχρι σήμερα διεθνή επιστημονική έρευνα, που συνδέει τη ρύπανση του αέρα με την ανεπαρκή ανάπτυξη του εμβρύου στη μήτρα, οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια μαιευτικής και γυναικολογίας Τρέισι Γούντραφ του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σαν Φρανσίσκο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό περιβαλλοντικής υγείας “Environmental Health Perspectives”, ανέλυσαν στοιχεία που αφορούσαν πάνω από τρία εκατομμύρια γέννες σε εννέα χώρες της Β. και Ν.Αμερικής, της Ευρώπης και της Ασίας.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι όσο μεγαλύτερη είναι η ρύπανση του αέρα σε μια πόλη ή περιοχή, τόσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό των γεννήσεων μωρών με μικρό βάρος (κάτω από δυόμισι κιλά). Η μελέτη έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου ότι τα επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης που αυξάνουν τον κίνδυνο γέννησης λιποβαρών μωρών, «είναι αυτά στα οποία πρακτικά εκτίθεται συχνά ο καθένας στον κόσμο. Αυτά τα μικροσκοπικά σωματίδια, που είναι μικρότερα από το πλάτος μιας ανθρώπινης τρίχας, βρίσκονται στον αέρα που όλοι αναπνέουμε».

Όπως έδειξε η μελέτη, οι χώρες που έχουν αυστηρότερους κανονισμούς σχετικά με τη σωματιδιακή ρύπανση του αέρα, εμφανίζουν χαμηλότερα επίπεδα αυτών των ρυπαντών στην ατμόσφαιρα και αυτό έχει θετικές επιπτώσεις για τις εγκύους.

Για την πρωτότυπη επιστημονική έρευνα πατήστε εδώ.

Πηγή ΑΠΕ

Ποια είδη ζώων κινδυνεύουν στην Ελλάδα

Με εξαφάνιση απειλούνται 281 είδη ζώων και φυτών στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα την Τρίτη 26 Νοεμβρίου η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (Κόκκινο Βιβλίο).

Στα είδη αυτά περιλαμβάνονται μεταξύ των άλλων 10 είδη θηλαστικών, 75 είδη ψαριών, 12 πουλιών, 9 ερπετών, 5 αμφίβιων και 57 είδη φυτών. 

Το κόκκινο ελάφι, η μεσογειακή φώκια, ο λίγκας και ο βάτραχος της Καρπάθου (ενδημικό είδος) βρίσκονται πολύ ψηλά στη λίστα με τα είδη που απειλούνται με άμεση εξαφάνιση στην Ελλάδα. 

Στην χώρα μας υπάρχει μεγάλη ποικιλία ειδών και πολλά ενδημικά είδη, τα οποία  απαντούν μόνο στην Ελλάδα. Ωστόσο, όπως αναφέρουν ειδικοί, αντιμετωπίζουν σοβαρές απειλές, κυρίως από ανθρώπινες δραστηριότητες αλλά και επειδή η προστασία της βιοποικιλότητας δεν έχει αποτελέσει βασική πολιτική προτεραιότητα.

Τα ζώα που κινδυνεύουν περισσότερο, στη χώρα μας είναι αυτά που συνδέονται με το νερό -ψάρια, αμφίβια, πουλιά- και αυτό διότι οι υδάτινοι πόροι μας είτε έχουν ρυπανθεί είτε έχουν περιοριστεί. Σύμφωνα με τα στοιχεία που υπάρχουν στο Κόκκινο Βιβλίο, 172 είδη (ψάρια, αμφίβια, ερπετά, πουλιά και θηλαστικά) εντάσσονταν στην κατηγορία κινδύνου. 

Η  πλέον απειλούμενη ομάδα ανάμεσα στα σπονδυλόζωα είναι τα ψάρια του γλυκού νερού, όπου το 38,58% του συνόλου των ειδών απειλείται χωρίς να λείπουν και οι τοπικές εξαφανίσεις. Όπως έδειξε η καταμέτρηση, από τα 80 είδη ελληνικών ψαριών του γλυκού νερού τα 14 είναι στην κατηγορία κρισίμως κινδυνεύοντα. 

Σε ό,τι αφορά τα ψάρια της θάλασσας, σύμφωνα με ειδικούς, οι γνώσεις μας για την πληθυσμιακή κατάσταση και αφθονία σε επίπεδο είδους είναι πολύ περιορισμένες. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι στο Κόκκινο Βιβλίο αξιολογήθηκε η κατάσταση μόλις 15 ειδών ψαριών των ελληνικών θαλασσών (3,2% του συνόλου).

Ακόμη το 27% των αμφίβιων που απαντούν στην Ελλάδα εντάσσεται σε κατηγορία κινδύνου. Παράλληλα, τα 304 από τα 591 είδη ασπόνδυλων (για παράδειγμα έντομα, σαλιγκάρια κ.ά) που αξιολογήθηκαν, περίπου τα μισά (51,43%) εντάχθηκαν σε κατηγορία κινδύνου, με το ένα στα δύο να χαρακτηρίζεται ως κρισίμως κινδυνεύον.

Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά τα πουλιά ο κατάλογος αριθμεί 442 είδη. Από αυτά, περισσότερα από τα μισά (ποσοστό 55%) αναπαράγονται τακτικά στη χώρα μας. Στην κατηγορία κινδύνου εντάχθηκαν 62 είδη.

ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ

Παυλώνια -Ένα πολύτιμο δασικό δέντρο για εναλλακτική καλλιέργεια και μελλοντική επένδυση

Η Παυλώνια ή Παουλώνια (Paulownia) είναι δέντρο ιθαγενές της Ασίας (κυρίως Κίνα, Βιετνάμ και Λάος). Η Παυλώνια είναι ένα γένος φυτών της μονογονικής οικογένειας Paulowniaceae, που αποτελείται από 6-17 είδη (εννέα ευρύτερα είδη) (P. tomentosa, P. fortunei, P. Kawakamii, P. elongata, P. catalpifolia, P. australis, P. viscosa κ.ά.) και μερικές φορές περιλαμβάνονται στην οικογένεια Scrophulariaceae. Όλα κατάγονται από την Κίνα εκτός από το P. fortunei, το οποίο απαντάται στο Βιετνάμ και το Λάος. Η P. tomentosa επίσης φύεται στην Κορέα και την Ιαπωνία.

Σήμερα η Παυλώνια καλλιεργείται σε όλες τις ηπείρους εκτός από την Ανταρκτική. Το ξύλο της Παυλώνιας έχει ανοιχτόχρωμο καρδιόξυλο και από αιώνες χρησιμοποιείται στην Ασία επειδή είναι ευκατέργαστο και έχει όμορφη δομή.

Τα δέντρα του γένους Paulownia είναι ταχέως αναπτυσσόμενα και έχουν μεγάλη εμπορική αξία, καθώς καλλιεργούνται για την παραγωγή ξυλείας (ξύλο σκληρού τύπου) και βιομάζας. Η Paulownia tomentosa είναι φυλλοβόλο δέντρο, ενδημικό στην κεντρική και δυτική Κίνα, αλλά πολλές φορές αναφέρεται σαν φυτό εισβολέας στις ΗΠΑ και Ιαπωνία (σε ευνοϊκά για αυτό περιβάλλοντα). Φθάνει σε ύψος τα 10-25 μ., έχει μεγάλα πεντάνευρα φύλλα σε σχήμα καρδιάς, που το μήκος τους κυμαίνεται από 15-40 εκατοστά, και αναπτύσσονται σε αντίθετα ζεύγη επάνω στο στέλεχος.

Σε νεαρή ηλικία, τα φύλλα σχηματίζουν σπείρες ανά τρία και μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτά της πιο ώριμης ηλικίας. Το χαρακτηριστικό του μεγάλου μεγέθους σε νεαρή ανάπτυξη, είναι αυτό που αξιοποιείται από τους ανθοκόμους: κλαδεύοντας το δέντρο, εξασφαλίζουν ότι θα υπάρχει πλούσιο νέο φύλλωμα κάθε χρόνο, με τεράστια φύλλα που γίνονται μέχρι και 60 εκατοστά σε πλάτος. Αυτό είναι δημοφιλές στο σύγχρονο ύφος της κηπουρικής, που χρησιμοποιεί μεγάλα φυλλώδη και “αρχιτεκτονικά” φυτά. Τα άνθη σχηματίζονται πριν από τα φύλλα, νωρίς την άνοιξη, σε ταξιανθίες μήκους 10-30 εκατοστών. Τα άνθη κάθε ταξιανθίας έχουν σωληνοειδές σχήμα με μωβ στεφάνη μήκους 4-6 εκατ., και θυμίζουν τα άνθη του φυτού Δακτυλίς (Digitalis spp.). Ο καρπός είναι μια ξηρή κάψα σε σχήμα αυγού, μια κάψουλα 3-4 εκατοστών, που περιέχει πολλά μικρά χωρίσματα που φέρουν τους σπόρους. Οι σπόροι, είναι καλυμμένοι με χνούδι που μοιάζει με πούπουλα ή φτερά και αυτό βοηθάει στη διασπορά τους με τον άνεμο και το νερό. Τα κουρεμένα δέντρα και αυτά που κλαδεύονται τακτικά δεν παράγουν άνθη, καθώς αυτά σχηματίζονται μόνο σε ώριμα κλαδιά.

Το είδος Paulownia tomentosa μπορεί να χρησιμοποιείται σε ποικίλα περιβάλλοντα, αντέχει από -20° C έως +40° C και μπορεί να επιβιώσει έπειτα από καταστροφικές πυρκαγιές, δεδομένου ότι οι ρίζες του μπορούν να αναγεννηθούν εκ νέου, αναπτύσσοντας ταχύτατα καινούρια στελέχη. Είναι ανεκτικό στη ρύπανση και δεν είναι πολύ απαιτητικό στον τύπο σύνθεσης του εδάφους. Για το λόγο αυτό λειτουργεί οικολογικά ως πρόσκοπο φυτό δάσωσης. Τα πλούσια σε άζωτο φύλλα του αποτελούν καλή τροφή για τα φυτοφάγα ζώα και συνεισφέρουν στην κτηνοτροφία, ενώ οι βαθιές ρίζες του εμποδίζουν τη διάβρωση και την απογύμνωση του εδάφους. Επίσης, η Παυλώνια χρησιμοποιείται για την αποκατάσταση υποβαθμισμένων εδαφών ενώ ταυτόχρονα μπορεί να προσφέρει αισθητική, σκίαση, τροφή για τις μέλισσες και παραγωγή ξύλου όταν απαιτείται.

H Παυλώνια, λόγω του μεγέθους του φυλλώματος και της ομορφιάς των ανθέων, είναι είδος διακοσμητικό/καλλωπιστικό και χρησιμοποιείται ευρέως σε δεντροστοιχίες και πάρκα (αστικά και περιαστικά περιβάλλοντα), σε όλο τον κόσμο. Επίσης χρησιμοποιείται εκτεταμένα σε αγρο-δασικά συστήματα σε συνδυασμό με γεωργικές καλλιέργειες ή με βόσκηση οικόσιτων ζώων (βελτιώνει το έδαφος, το μικροκλίμα και προσφέρει τροφή και σκίαση στα ζώα).

Γενικά, η Παυλώνια ανταγωνίζεται από τα ψηλότερα γειτονικά δέντρα που τη σκιάζουν. Επειδή είναι είδος φωτόφιλο, δεν μπορεί να ευδοκιμήσει στη σκιά των άλλων δέντρων. Μερικά είδη σε φυτείες Παυλώνιας μπορούν να υλοτομηθούν και να χρησιμοποιηθούν για πριστή ξυλεία ακόμα και 5 χρόνια μετά τη φύτευση. Από τη στιγμή που το φυτό υλοτομηθεί, αναβλαστάνει από το ήδη υπάρχον ριζικό σύστημα, και για αυτό έχει αποκτήσει το όνομα “φυτό του  Φοίνικα” (Ο Φοίνικας ως γνωστό, ήταν μυθικό πουλί που είχε την ικανότητα να ξαναγεννιέται από τις στάχτες του). Η Παυλώνια έχει χρησιμοποιηθεί σαν δέντρο αναδάσωσης και διακόσμησης σε διάφορες χώρες σε όλο τον κόσμο.

Η ξυλογλυπτική σε ξύλο από Παυλώνια είναι μορφή τέχνης στην Ιαπωνία και στην Κίνα. Σύμφωνα με τους μύθους αλλά και στοιχεία από καταγραφές, η χρήση του δέντρου χρονολογείται πριν από 2.600 χρόνια, όταν οι άνθρωποι στην αρχαιότητα χρησιμοποιούσαν αυτό το δέντρο για διάφορους σκοπούς. Πολλά ασιατικά έγχορδα όργανα κατασκευάζονται από Paulownia tomentosa, όπως το ιαπωνικό koto και το zithers gayageum της Κορέας. Ιστορικές αναφορές από την Κίνα, που χρονολογούνται ήδη από το 1050 π.Χ., δηλώνουν ότι η Παυλώνια καλλιεργούνταν σε φυτείες για παραγωγή υψηλής ποιότητας ξυλείας.

Οι απαλοί, ελαφροί σπόροι της Παυλώνιας χρησιμοποιούνταν συνήθως ως υλικό συσκευασίας από τους Κινέζους εξαγωγείς πορσελάνης κατά τον 19ο αιώνα, πριν από την ανάπτυξη της συσκευασίας από πολυεστέρα. Σε κάποιες περιπτώσεις που η συσκευασία είχε διαρροή ή ανοιγόταν, τότε στις χώρες διέλευσης υπήρχε διασπορά των σπόρων κατά μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών. Αυτό, μαζί με τους σπόρους που σκόπιμα απελευθερώνονταν από τα δείγματα για να φυτευτούν ως διακοσμητικό, επέτρεψε στο είδος να γίνει ένα ζιζάνιο δέντρο εισβολέας σε περιοχές όπου το κλίμα ήταν κατάλληλο για την ανάπτυξή του, ιδίως στην Ιαπωνία και τις ανατολικές ΗΠΑ.

Η χρήση της Παυλώνιας για παραγωγή ενέργειας

http://www.veriflor.com

Η βιομάζα είναι ένα βιολογικό υλικό που προέρχεται από ζωντανούς οργανισμούς, συνήθως δέντρα ή άλλα ξυλώδη/λιγνοκυτταρινούχα φυτά (π.χ. θάμνοι, βαμβάκι, αγριοαγκινάρα, κενάφ). Συνήθως παράγεται σε τρεις διαφορετικές μορφές: μπρικέττες (briquettes), πέλλετς (pellets) και τσιπς (chips). Η ανάγκη για πράσινες εναλλακτικές μορφές ενέργειας (αντί στερεών καυσίμων) αυξάνεται συνεχώς λόγω της ρύπανσης του περιβάλλοντος και της πίεσης στους φυσικούς πόρους. Επομένως η βιομάζα αποτελεί μια ισχυρά βιώσιμη λύση. Σε αντίθεση με τα στερεά καύσιμα, τα οποία έχουν παγιδεύσει τον άνθρακα πριν μερικά εκατομμύρια χρόνια, η φυτική βιομάζα από ενεργειακές φυτείες απελευθερώνει τον άνθρακα ο οποίος έχει πρόσφατα δεσμευθεί. Η Παυλώνια μετατρέπει την ηλιακή ενέργεια σε βιομάζα ενώ απορροφά CΟ2 καθώς αυξάνει. Όταν η ενέργεια της βιομάζας ελευθερώνεται, ακόμη και με καύση, εκλύεται όσο CΟ2 απορροφήθηκε αρχικά. Με την προϋπόθεση ότι τα δέντρα αντικαθίστανται συνεχώς, η διαδικασία αυτή θεωρητικά είναι ουδέτερη σε ότι αφορά τη συσσώρευση του άνθρακα (σε μορφή CΟ2) στην ατμόσφαιρα.

Οι γεωργικές ενεργειακές καλλιέργειες (π.χ. το καλαμπόκι) παράγουν κατώτερης ποιότητας καύσιμο (π.χ. αιθανόλη) σε σύγκριση με αυτό που προέρχεται από λιγνο-κυτταρίνη (ξυλώδης βιομάζα), ενώ από την άλλη πλευρά η διαθέσιμη καλλιεργούμενη γη για τρόφιμα δεν είναι ικανή να υποστηρίξει και τα δύο, και τις ανάγκες για τρόφιμα και την παραγωγή ενέργειας (για σπίτια, επιχειρήσεις και οχήματα). Σημαντικό επίσης είναι ότι φυτείες βιομάζας της Παυλώνιας δεν προξενούν αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, στο κλίμα και την ανθρώπινη υγεία σε σύγκριση με τις γεωργικές ενεργειακές καλλιέργειες. Για παράδειγμα, ειδικά και μόνο το καλαμπόκι, χρειάζεται τεράστιες ποσότητες αζωτούχων λιπασμάτων και μάλιστα για λιγότερη παραγωγή βιομάζας. Τα τεράστια φύλλα της Παυλώνιας έχουν εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό χλωροφύλλης και συνδυάζουν μεγάλο βαθμό απορρόφησης του άνθρακα (σε μορφή CΟ2). Μετά τον τρίτο χρόνο, σημαντική ποσότητα φυλλώματος είναι διαθέσιμη από μια νεαρή φυτεία για παραγωγή αιθανόλης σαν δεύτερο προϊόν, καθόλη τη διάρκεια της φυτείας. Μελέτες έχουν δείξει ότι το φύλλωμα της Παυλώνιας αποτελεί μια σημαντική πηγή αιθανόλης που μπορεί να παραχθεί με διάφορες θερμο-χημικές και βιοτεχνολογικές (π.χ. ενζυμική μετατροπή) μεθόδους.

Υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι να θεωρούμε ότι τα δάση αποτελούν προσωρινή πηγή για παραγωγή βιομάζας για ενεργειακούς σκοπούς. Είναι πολύ πιο λογικό να χρησιμοποιούμε άκρως ταχυαυξή είδη όπως τα Paulownia spp., που έχουν τη δυνατότητα να αυξάνουν 4-5 μ. το χρόνο και η υλοτομία τους για παραγωγή βιομάζας (ενεργειακές φυτείες) αρχίζει μόλις τρία (3) χρόνια μετά τη φύτευση. Σε αντίθεση με τις γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες (π.χ. καλαμπόκι, σόγια), τα φυσικά πολυπλοειδή δέντρα Παυλώνιας – τα οποία παράγουν περισσότερη βιομάζα και σε μικρότερο χρονικό διάστημα – μπορούν να επιλεχθούν και να αναπαραχθούν μαζικά (αγενώς) για ευρεία χρήση.

Η βιομάζα για πέλλετς ξύλου από δέντρα από παραδοσιακά μακρόχρονες φυτείες (π.χ. ακακία, πλάτανος) χρειάζεται μεγάλο χρόνο για να αποδώσει την ίδια παραγωγή. Τα δέντρα του γένους Paulownia είναι τα πιο ταχυαυξή για φυτείες βιομάζας, αποδίδουν σε υπερβολικά μικρό
περίτροπο χρόνο και είναι τα πιο κατάλληλα για χρήση σε ενεργειακές φυτείες. Σε κατάλληλα περιβάλλοντα, η Παυλώνια μπορεί να αποδώσει πολύ περισσότερη βιομάζα/στρέμμα σε σύγκριση με τις ιτιές και τις λεύκες (άλλα πλατύφυλλα ταχυαυξή). Επιπλέον, το είδος είναι πολύ αποτελεσματικό στην αποκατάσταση εδαφών που υποφέρουν από ρύπανση. Τα περιβάλλοντα όπου η Παυλώνια υστερεί είναι οι περιοχές σε μεγάλα υψόμετρα (>1.000-1.200 m) ή ανεμόπληκτες περιοχές, εδάφη με πολύ υψηλή στάθμη νερού (π.χ. υπερβολικά υγρά/κατακλιζόμενα), αβαθή (<50 font="">

Τα δέντρα της Παυλώνιας είναι εύκολο να αντικατασταθούν μετά την υλοτομία για το λόγο ότι αναβλαστάνουν από το υπάρχον ριζικό σύστημα μετά την υλοτομία. Επειδή η Παυλώνια δε γίνεται δέντρο εισβολέας με τη διαχείριση αυτή (δεν παράγει καρπούς) και έχει μικρό κόστος συντήρησης/καλλιέργειας (είδος σχετικά ανθεκτικό στην ξηρασία και στη φωτιά), οι φυτείες βιομάζας της Παυλώνιας μπορούν να ανανεώνονται με σχετική ευκολία και χωρίς αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Η Παυλώνια αυξάνει γρήγορα σε στραγγισμένα, αμμώδη/αμμοπηλώδη εδάφη συμπεριλαμβανομένων και υποβαθμισμένων εδαφών. Αυτό σημαίνει ότι οι φυτείες βιομάζας της Παυλώνιας μπορούν να καλλιεργούνται και σε περιοχές οι οποίες είναι ακατάλληλες για γεωργική χρήση για παραγωγή τροφίμων. Επιπρόσθετα, τα δέντρα της Παυλώνιας βελτιώνουν οικολογικά τα εδάφη λόγω της επίδρασης της λίπανσης από τα φύλλα που πέφτουν και λόγω του αζώτου που εκλύεται από το ριζικό σύστημα.

Παραγωγή βιομάζας από την Παυλώνια και οικονομικές αποδόσεις

http://www.primevalgardens.com

Η Παυλώνια είναι ένα ταχυαυξές είδος δέντρου με μικρό αρχικό κόστος εγκατάστασης, το οποίο έχει την ικανότητα να πρεμνοβλαστάνει και συνεπώς είναι κατάλληλο για χρήση σε ενεργειακές φυτείες. Πριν τη φύτευση (που συνήθως γίνεται τέλος Φεβρουαρίου/αρχές Μαρτίου), μια καλή προπαρασκευή/κατεργασία του εδάφους (βαθύ όργωμα 0,8 – 1,0 μ. και καλό φρεζάρισμα) συνιστάται για βελτίωση της δομής του εδάφους και καλή επαφή του ριζικού συστήματος με το έδαφος. Επιπρόσθετα, ένα ικανοποιητικό και οικονομικό σύστημα άρδευσης (συνήθως στάγδην) εγκαθίσταται για εφοδιασμό των φυτών με αρκετό νερό. Τα δέντρα συνήθως φυτεύονται σε μικρές αποστάσεις π.χ. 2 x 3 μ. (167 δέντρα/στρέμμα) ή 3 x 3 μ. (111 δέντρα/στρέμμα) για ενεργειακές φυτείες (βιομάζα) και σε μεγαλύτερες αποστάσεις όπως 3,5 x 3,5 μ. (82 δέντρα/στρέμμα), 4 x 4 μ. (62 δέντρα/στρέμμα) ή 5 x 5 μ. (40 δέντρα/στρέμμα) για φυτείες που προορίζονται για παραγωγή πολύτιμου τεχνικού ξύλου. Φυτοπροστατευτικοί ψεκασμοί γενικά θα πρέπει να αποφεύγονται (για περιβαλλοντικούς λόγους) εκτός εάν υπάρχουν σοβαρές προσβολές (συνήθως από φυλλοφάγα έντομα – κατά τους μήνες Μάιο/Ιούνιο) οπότε μπορεί να γίνονται ψεκασμοί με γνωστά εντομοκτόνα του εμπορίου (να προτιμούνται βιολογικά σκευάσματα).

Από την οικονομική ανάλυση του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών Θεσ/νίκης διαπιστώνεται ότι η παραγωγή βιομάζας από ενεργειακές φυτείες Παυλώνιας παρουσιάζει θετικό ισολογισμό και μπορεί να αποτελέσει μια κερδοφόρα και σταθερή επένδυση. Η καθαρή οικονομική απόδοση μιας φυτείας βιομάζας Παυλώνιας, έκτασης 10 στρεμμάτων (με φυτευτικό σύνδεσμο 2 x 3 μ. και διάρκεια 21 έτη = 7 κύκλοι υλοτομίας x 3ετής περιφορά) (κάτω από ευνοϊκές κλιματο-εδαφικές συνθήκες) εκτιμάται στα 20.000-30.000 € μέχρι το τέλος της εκμετάλλευσης (21 έτη), με την προϋπόθεση ότι ο επενδυτής μπορεί να μειώνει το κόστος εγκατάστασης και συντήρησης, κάνοντας χρήση ιδιόκτητων μηχανημάτων και συνεισφέροντας με προσωπική εργασία. Επιπρόσθετα, οι φυτείες βιομάζας με Παυλώνια έχουν τη δυνατότητα να λειτουργούν σαν ένα είδος αποταμίευσης, για το λόγο ότι η παραγωγή μπορεί να λαμβάνεται οποτεδήποτε, και ειδικά όταν οι εμπορικές τιμές του προϊόντος είναι σχετικά υψηλές ή τουλάχιστον οικονομικά αποδεκτές.

Εναλλακτικά επίσης, οι ενεργειακές φυτείες, με κατάλληλη αραίωση, δασοκομική καλλιέργεια και επέκταση του χρόνου υλοτομίας (στα 8-12 έτη), μπορούν να μετατρέπονται σε φυτείες παραγωγής πολύτιμου τεχνικού ξύλου. Σημαντικό επίσης, ενόψει της οικονομικής κρίσης και των αυξημένων τιμών των υγρών καυσίμων, είναι ότι το ξύλο της Παυλώνιας μπορεί να χρησιμοποιείται (σε μορφή πέλλετς/μπρικέττες) και για τις ατομικές ανάγκες (π.χ. οικιακή θέρμανση) των ίδιων των παραγωγών για κάλυψη μέρους των εξόδων για οικιακή ενέργεια. Τέλος, οι φυτείες Παυλώνιας παρέχουν και κοινωνικά οφέλη, κύρια με την απασχόληση (σε πριστήρια και εργοστάσια αξιοποίησης της βιομάζας) του τοπικού εργατικού δυναμικού και τη μείωση των εισαγωγών για παρόμοια προϊόντα. Οπωσδήποτε, οι φυτείες αυτές θα μπορούσαν να ενταχθούν σε ένα εθνικό/περιφερειακό ορθολογικό σύστημα επιδοτήσεων (με βάση την απόδοση προϊόντος και όχι τη χωρική επιφάνεια όπως γινόταν και συχνά γίνεται και σήμερα), αλλά δεν πρέπει ο παραγωγός/επενδυτής να βασίζεται και μόνο σε αυτό – απλά θα μπορούσε να είναι ένα κίνητρο για νέες επενδύσεις.

Η χρήση της Παυλώνιας για παραγωγή τεχνικού ξύλου

http://www.wood-database.com

Το ξύλο της Παυλώνιας είναι ελαφρύ (350 κιλά/κ.μ.), σχετικά σκληρό, με καλή μικροδομή και γενικά έχει υψηλή αξία. Έχει πολλά πλεονεκτήματα, δε στρεβλώνει εύκολα, αντέχει στην υγρασία και τη σήψη και δεν εμφανίζει σχίσιμο μετά από κάρφωμα. Στο στρέμμα μπορεί να φυτεύονται 82, 62 ή 40 δέντρα ανάλογα με το φυτευτικό σύνδεσμο (3,5 x 3,5 μ., 4,0 x 4,0 μ. ή 5,0 x 5,0 μ., αντίστοιχα) με περίτροπο χρόνο (χρόνος υλοτομίας) τα 8-10/12 έτη. Ένα δέντρο Παυλώνιας μπορεί να παράγει 1 κ.μ. τεχνικού ξύλου (σε ευνοϊκά περιβάλλοντα και με σωστή καλλιέργεια και φροντίδα) και επομένως η στρεμματική απόδοση να φθάσει τα 62-82 κ.μ. ξυλείας (σε ηλικία 8-12 έτη).

Οι τιμές του ξύλου της Παυλώνιας ποικίλλουν ανάλογα με την ποιότητα, την κατηγορία διαβάθμισης και την επεξεργασία. Για παράδειγμα η τιμή ξύλου προέλευσης Κίνας κατηγορίας (Ε) είναι περίπου 300 €/κ.μ., ενώ το ξύλο ανωτέρας ποιότητας της Αυστραλίας κυμαίνεται στα 1.500-1.600 €/κ.μ. Με τις τιμές να κυμαίνονται από 300 € έως 1.500 €/κ.μ. (ανάλογα με την ποιότητα και κατηγορία διαβάθμισης), το ακαθάριστο εισόδημα ανά έτος και ανά στρέμμα μπορεί να κυμαίνεται από 1.860-2.460 € έως 9.300 -12.300 €. Επιπρόσθετα, ένα συμπληρωματικό εισόδημα μπορεί να αποκτάται από τη διάθεση του ξύλου των κλάδων (ξυλώδης βιομάζα) που συνήθως εκτιμάται στα 100 κιλά ανά δέντρο (ηλικίας 8-10 ετών).

Το Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών παράγει και διαθέτει πιστοποιημένα δενδρύλλια Παυλώνιας (Paulownia tomentosa, P. elongata) για χρήση σε φυτείες βιομάζας και παραγωγής τεχνικού ξύλου καθώς και για καλλωπιστική/αισθητική χρήση (δενδροστοιχίες/πάρκα). Επίσης, αναλαμβάνει την εκπόνηση σχετικών μελετών εφαρμογής καθώς και την εγκατάσταση φυτειών Παυλώνιας για παραγωγή ξύλου, αγροδασοπονική χρήση και παραγωγή βιομάζας (για ενέργεια/χημικά) σε όλη την Ελλάδα.

Πληροφορίες: Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών

Λουτρά Θέρμης, 57006 – Θεσσαλονίκη

Τηλ.: 2310 461171(2, 3), Fax: 2310 461341,

e-mail: kspanos@fri.gr

Πηγή κειμένου: ΔΗΜΗΤΡΑ – ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΕΩΡΓΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ
 dasarxeio.com

www.facebook.com/Dasarxeio

https://twitter.com/dasarxeio_

www.linkedin.com/dasarxeio .com