Τριήμερο σεμινάριο στο Αγρίνιο για την καλλιέργεια της ελιάς

Ο Δήμος Αγρινίου σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών Χανίων και το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιοκομίας διοργανώνει 3ήμερο εκπαιδευτικό σεμινάριο με τίτλο «Μέθοδοι βιώσιμης διαχείρισης για την ελαιοκαλλιέργεια» στα πλαίσια του έργου ‘Εκπαίδευση φορέων της ελαιοκομίας σε διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας σε καινοτόμες πρακτικές για να ελαχιστοποιηθούν οι επιπτώσεις από την αλλαγή του κλίματος και να καλυφθούν οι απαιτήσεις της αγοράς’ (SUB – IOC – TECH – 2/13).

Το σεμινάριο είναι δωρεάν και απευθύνεται σε αγρότες, ελαιοτριβείς, τυποποιητές, γεωτεχνικούς και γενικότερα άτομα που ασχολούνται με την καλλιέργεια της ελιάς και θα πραγματοποιηθεί στο Αγρίνιο ( Επιμελητήριο Αιτωλοακαρνανίας) από τις 04/11/2013 έως τις 6/11/2013.

Περισσότερες πληροφορίες στο Τμήμα Αγροτικής Παραγωγής, τηλ. 26413-63452, 26413-63454, 26413-63455

Πηγή: agrinionews.gr

Limit up για όσους ελαιοπαραγωγούς έχουν καρπό εφέτος

Αύξηση στις τιμές που μπορεί να φτάσει και το… 90% προβλέπει η Πανελλήνια Ένωση Μεταποιητών - Τυποποιητών Επιτραπέζιων Ελιών (ΠΕΜΕΤΕ), βάσει σχετικών της στοιχείων.

Τα στοιχεία σχετικά με την φετινή παραγωγή των επιτραπέζιων ελιών ποικιλίας Χαλκιδικής έδωσε στη δημοσιότητα Πανελλήνια Ένωση Μεταποιητών - Τυποποιητών Επιτραπέζιων Ελιών (ΠΕΜΕΤΕ) δίνουν μια νότα αισιοδοξίας στους ελαιοπαραγωγούς, που φέτος ήρθαν αντιμέτωποι με τις χειρότερες συνθήκες των τελευταίων ετών. Βασική αντιξοότητα, οι κακές καιρικές συνθήκες που οδηγήσαν σε τρομακτική ακαρπία ή σχινοκαρπία στις περισσότερες περιοχές.

Τα εν λόγω στοιχεία της ΠΕΜΕΤΕ αφορούν την περίοδο κατά τη λήξη της συγκομιδής της τρέχουσας ελαιοκομικής περιόδου (2013/14) των επιτραπέζιων ελιών ποικιλίας Χαλκιδικής.

Σύμφωνα λοιπόν με αυτά, διαπιστώνεται σημαντικότατη μείωση της εγχώριας παραγωγής (περίπου 80%), με παράλληλη - κατακόρυφη αύξηση της τιμής πώλησης Α΄ ύλης (περίπου 90%) από τον παραγωγό.

«Συνέπεια των αντίξοων φετινών συνθηκών στην αγορά του προϊόντος αναμένεται να είναι η σημαντική μείωση στις εξαγωγικές επιδόσεις, με ταυτόχρονη απώλεια σημαντικών αγορών του εξωτερικού, σε συνάρτηση με τον ισχυρό ανταγωνισμό από άλλες ελαιοπαραγωγικές χώρες (Ισπανία, Μαρόκο, Αίγυπτο, Τουρκία, Αργεντινή)», αναφέρει στην ανακοίνωσή της η ΠΕΜΕΤΕ.

Ερωτηματικό παραμένει τι θα συμβεί με τις υπόλοιπες ποικιλίες, καθώς κι εκεί τα προβλήματα και η μειωμένη παραγωγή αποτελούν «σήμα κατατεθέν».

www.paseges.gr

ΣτΕ: Στοπ στην ανάπλαση του Παπαστράτειου Πάρκου Αγρινίου

Νέο στοπ στην ανάπλαση του Πάρκου έβαλε σήμερα το ΣτΕ με προσωρινή διαταγή που εξέδωσε επί της δεύτερης προσφυγής των κατοίκων που αντιδρούν στην ανάπλαση μέχρι την εκδίκαση της κύριας προσφυγής.

Η επιτροπή αναστολών του ΣτΕ με προσωρινή της διαταγή αναστέλλει τα έργα στο Πάρκο. Σύμφωνα με πληροφορίες η πλευρά των προσφευγόντων στάθηκε ιδιαίτερα στο έγγραφο της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού Δυτικής Ελλάδας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης που σημείωνε πως η περιβαλλοντική απαλλαγή της ανάπλασης του Πάρκου δόθηκε επι τη βάσει ελλιπών στοιχείων. Ακόμη γίνεται επίκληση της δήλωσης διακοπής των εργασιών που υπέβαλλε ο εργολάβος στο δήμο Αγρινίου και στην οποία σύμφωνα με πληροφορίες απαριθμούνται παρανομίες της μελέτης του έργου και έχουν να κάνουν με την αποτύπωση των δένδρων του πάρκου και με τις παραγματικά αδειοδοτημένες εργασίες.

ΒΡΙΣΚΩ ΕΛΛΗΝΙΚΑ BOTANA.ABΡΩΝΙΑ ΧΡΗΣΗ ΚΑΙ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ...

ΑΒΡΩΝΙΑ
TAMUS COMMUNIS
ΚΟΙΝΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ : AΔΡΑΝΙΑ.ΟΒΡΙΑ,ΤΑΜΟΣ,ΒΡΟΥΝΙΑ..

Πολυετές φυτό με κιτρινοπράσινα άνθη που σχηματίζουν αραιά τσαμπιά με σκούρα πράσινα φύλλα με έντονα νέυρα...Τοξικοί καρποί σαρκώδεις,κίτρινοι ή κόκκινοι.Λεπτοί βλαστοί με διακλαδώσεις,μοιάζει με αμπέλι.Ανθίζει από τον Μάιο έως τον Ιούνιο. Οι ράγες περιέχουν μία τοξική ουσία που ονομάζεται διοσγενίνη. Το ρίζωμα του φυτού περικλείει πολλούς κρυστάλλους οξαλικού ασβεστίου και μία ουσία που δρα ως ισταμίνη. Παρά το γεγονός της τοξικότητάς τους η αβρωνιά τρώγεται και θεωρείται φάρμακο στην Κρήτη και σε άλλες περιοχές. 

ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΑΤΑΙ;
Το συναντάμε σε δάσωδεις και θαμνώδεις περιοχές εκτάσεις σε όλη την ελλάδα.Μαζέυουμε τα επίγεια τμήματα του φυτού,την περίοδο της άνοιξης.Η γεύση είναι πικρή και πρέπει να προσέχουμε τα θηλυκά άνθη παράγουν κόκκινους καρπούς που είναι δηλητηριώδεις. 

ΔΡΑΣΕΙΣ

Ως σαλάτα μπορούν να καταναλωθούν οι βλαστοι αν βραστούν  και αφαιρεθούν οι κόκκινοι καρποί με προσοχή,παρατηρούνται διουριτικές,καθαρτικές και επουλωτικές ιδιότητες.
Ως μορφή σκόνης οι βλαστοί χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία εγκαυμάτων και εκχυμώσεων.


ΣΧΙΖΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΔΑΣΟΛΟΓΟΣ-ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΛΟΓΟΣ ΑΠΘ

Ραπανάκι:Kαλλιέργεια και ιδιότητες

Ραπανάκι ( Raphanus sativus )

Ραπανάκι ( Raphanus sativus )

Η επιστημονική ονομασία του είναι ραπανάκι ( Raphanus sativus ) που ανήκει στην οικογένεια Κραμβοειδών (Brassicaceae). Το ραπανάκι είναι επίσης γνωστό ως Daiken σε ορισμένα μέρη του κόσμου.

Ιστορία

Η ελληνική περιγραφή του γένους Raphanus σημαίνει ” εμφανίζεται γρήγορα  ” και αναφέρεται στην ταχεία βλάστηση των φυτών αυτών. Raphanistrum από την ίδια ελληνική ρίζα είναι ένα παλιό όνομα που κάποτε χρησιμοποιείτο  για το γένος  αυτό. Η κοινή ονομασία “ραπανάκι” προέρχεται από τη λατινική Radix =ρίζα. Το ραπανάκι ήταν μια καλά οργανωμένη καλλιέργεια στους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους, γεγονός που οδηγεί στην υπόθεση ότι τέθηκε σε καλλιέργεια σε προγενέστερο χρόνο. Τα ραπανάκια, τα κρεμμύδια και το σκόρδο είχαν καταβληθεί ως «μισθοί» στους Αιγύπτιους εργάτες που έχτισαν τις πυραμίδες.

Το ραπανάκι, το γνωστό κομμάτι της σαλάτας σας, είναι μια καλλιέργεια ρίζας, που ονομάζεται γογγυλόριζα με πικάντικη ή γλυκιά γεύση με πολύ χυμό. Μπορεί να είναι λευκό, κόκκινο, μωβ ή μαύρο, μακρύ κυλινδρικό ή στρογγυλό σχήμα. Είτε τρώγονται ωμά, μαγειρεμένα ή ξιδάτα. Το έλαιο που λαμβάνεται από τους σπόρους από ραπανάκι χρησιμοποιείται στη κατασκευή καλλυντικών επίσης.

Καλλιέργεια

Έχει ένα πολύ γρήγορο ρυθμό ανάπτυξης και η καλλιέργεια του είναι πολύ σύντομη. Η καλλιέργεια του μπορεί να διαρκέσει από 20-40 μέρες ανάλογα με την ποικιλία. Το μακρόστενο ραπάνι που καλλιεργείτε το χειμώνα η καλλιέργεια του μπορεί να διαρκέσει από 50-90 μέρες. Χρειάζεται ένα ελαφρύ αμμώδες έδαφος για να μπορέσει να αναπτυχθεί η γογγυλόριζα. Το έδαφος θα πρέπει να είναι καλά εμπλουτισμένο με οργανική ύλη. Το ραπανάκι μπορεί να αντέξει το κρύο αλλά όχι τους παγετούς και αναπτύσσεται καλύτερα σε ηλιόλουστες θέσεις. Τους σπόρους τους φυτεύουμε κατευθείαν στο κήπο ή χωράφι. Η  καλύτερη εποχή σποράς είναι τέλος χειμώνα, τέλος Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου αλλά μπορούμε και προς το τέλος του καλοκαιριού-Αύγουστος και το φθινόπωρο-Σεπτέμβριος-Νοέμβριος. Οι αποστάσεις μεταξύ των φυτών εξαρτώνται από την ποικιλία. Αν είναι τα  στρογγυλά  τότε θα απέχουν μεταξύ τους 25-30 εκ. και ανά γραμμή  30εκ. Τα μακρόστενα θα απέχουν μεταξύ τους 40-50 εκ. και ανά γραμμή  40 εκ.

Διατροφική αξία Υγεία & Οφέλη

Αυτό το τρόφιμο έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά, και πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε χοληστερόλη. Είναι επίσης μια καλή πηγή ριβοφλαβίνης, βιταμίνης Β6, ασβέστιο, μαγνήσιο, χαλκό και μαγγάνιο, και μια πολύ καλή πηγή φυτικών ινών, βιταμίνη C, φολικό οξύ και κάλιο.

ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

(1/2 φλιτζάνι κόκκινο φρέσκο κομμένο σε φέτες )

θερμίδες 12

Πρωτεΐνη 0,35 γραμμάρια

Υδατάνθρακες 2,0 γραμμάρια

Φυτικές ίνες 1 γραμμάριο

Κάλιο 134,56 mg

Φολικό οξύ 15,66 mcg

Τα οφέλη από ραπανάκι κατά ορισμένων παθήσεων

Ίκτερος: Το ραπανάκι είναι πολύ καλό για το συκώτι και το στομάχι, και είναι ένα πολύ καλό αποτοξινωτικό δηλαδή, καθαρίζει το αίμα. Είναι χρήσιμο ως εκ θαύματος σε ίκτερο, δεδομένου ότι βοηθά την αφαίρεση της χολερυθρίνης και επίσης ελέγχει την παραγωγή της. Ελέγχει επίσης την καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων κατά τη διάρκεια του ίκτερος αυξάνοντας προμήθεια φρέσκου οξυγόνου στο αίμα.

Ουροφόρων οδών: Είναι διουρητικό, δηλαδή βοηθά στην αύξηση της παραγωγής των ούρων. Ο χυμός από ραπανάκι, επίσης, θεραπεύει τη φλεγμονή και την αίσθηση καψίματος κατά την ούρηση. Επίσης καθαρίζει τα νεφρά και αναστέλλει λοιμώξεις στα νεφρά και το ουροποιητικό σύστημα. Έτσι, βοηθά πολύ στη θεραπεία του ουροποιητικού συστήματος.

Απώλεια βάρους: Τα ραπάνια είναι πολύ χορταστικά, δηλαδή γεμίζει το στομάχι σας και ικανοποιεί την πείνα σας εύκολα, χωρίς να σας δίνει πολλές θερμίδες, καθώς είναι χαμηλά σε υδατάνθρακες και περιέχουν πολύ νερό. Είναι μια πολύ καλή διατροφική επιλογή για όσους είναι αποφασισμένοι να χάσουν βάρος.

Καρκίνος: Όντας ένα  πολύ καλό αποτοξινωτικό και πλούσιο σε βιταμίνη C, φολικό οξύ και ανθοκυανίνες, το ραπανάκι βοηθά στη θεραπεία καρκίνου, ιδιαίτερα του παχέος εντέρου, των νεφρών, του εντέρου, του στομάχου και καρκίνο του στόματος.

Τσιμπήματα εντόμων: Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μια αποτελεσματική θεραπεία για τσιμπήματα εντόμων, τσιμπήματα από μέλισσες, σφήκες, κλπ. χυμός του μειώνει επίσης τον πόνο και το πρήξιμο και απαλύνει την πληγείσα περιοχή.

Άλλα οφέλη: Εκτός από τα παραπάνω οφέλη, το ραπανάκι είναι ένα καλό ορεκτικό, καθαρτικό, ρυθμίζει το μεταβολισμό, βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, είναι μια καλή θεραπεία για τον πονοκέφαλο, την οξύτητα, δυσκοιλιότητα, ναυτία, παχυσαρκία, πονόλαιμο, δυσπεψία κ.α.

http://www.biofresh.com.cy

Τρόπος αναπαραγωγής και καλλιέργειας της στέβιας

Η στέβια ή αλλιώς Stevia Rebaudiana είναι ένας μικρός θάμνος με μεγάλη διάρκεια ζωής και ανήκει στο είδος των Συνθέτων μαζί με το μαρούλι, το χαμομήλι, και τον ηλίανθο. Ένας πολυετές και πολύκλαδος θάμνος που έχει αρχίσει εδώ και χρόνια να καλλιεργείται σε πολλές περιοχές του κόσμου. Θεωρείται ιδιαιτέρως θεραπευτικό και γλυκαντικό φυτό και ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1887 στη Παραγουάη της Νοτίου Αμερικής όπου οι ντόπιοι Ινδιάνοι το χρησιμοποιούσαν. Η στέβια καλλιεργείται ουσιαστικά για τα φύλλα της που μπορούν ουσιαστικά να είναι ένα υποκατάστατο της ζάχαρης διότι τα φύλλα της είναι πλούσια σε γλυκοζίτες. Οι γλυκοζίτες είναι γλυκαντικές ουσίες κάθε μια από τις οποίες προσφέρει και κάτι το διαφορετικό. Κάποιοι από τους γλυκοζίτες είναι ως και 200 φορές πιο γλυκοί από τη ζάχαρη αλλά άλλοι φτάνουν να είναι ως και 400 φορές πιο γλυκοί! Όμως σε αντίθεση με τη ζάχαρη, η στεβιοζάχαρη περιέχει αντιοξειδωτικές ουσίες και για αυτό το λόγο είναι κατάλληλη για όσους έχουν διαβήτη καθώς και για άτομα που έχουν παχυσαρκία, τερηδόνα, και υψηλά επίπεδα ζάχαρου, διότι η δεν επηρεάζει τα ζάχαρα του αίματος. 

Τρόπος αναπαραγωγής: 

H πλέον ευρέως χρησιμοποιούμενη μέθοδος πολλαπλασιασμού είναι αυτή με τη χρήση σπόρου, ο οποίος -όπως και στον καπνό- δεν τοποθετείται απευθείας στο χωράφι, επειδή οι πιθανότητες φυτρώματος του σπόρου είναι πολύ μικρές.Αυτό είναι και το βασικό πρόβλημα με τη καλλιέργεια της στέβιας, η απευθείας σπορά στο χωράφι είναι ακατάλληλη εξαιτίας του ότι οι σπόροι της είναι εξαιρετικά μικροσκοπικοί σε μέγεθος αλλά και επειδή έχουν πολύ περιορισμένη ικανότητα να βλαστήσουν - ένα γραμμάριο ισοδυναμεί με 2.600 σπόρους- στέβια . Η λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι η παραγωγή σπορόφυτων στέβιας σε ειδικά σπορεία όπου μόλις ξεπετάγονται τα φυτά θα πρέπει να μεταφυτευθούν στο χωράφι. Βέβαια το 50% του συνολικού κόστους παραγωγής της στέβιας προέρχεται από τη διαδικασία της μεταφύτευσης αλλά πιο συμφέρων οικονομικά τρόπος δεν υπάρχει από αυτόν. Το συνολικό κόστος για την εκβιομηχανισμένη καλλιέργεια στέβιας είναι περίπου σε 690 ευρώ το στρέμμα ενώ για μη εκβιομηχανισμένη καλλιέργεια το κόστος είναι περίπου 835 ευρώ ανά στρέμμα.

Οι σπόροι της στέβιας μπορούν να βλαστήσουνκαι σε θερμοκρασία 17-20 βαθμούς, αλλά η βέλτιστη θερμοκρασία για την ανάπτυξήτους είναι οι 20 – 30 βαθμούς.

Σπορεία στέβιας

Για την αναπαραγωγή σποροφύτων χρησιμοποιούνται τριών ειδών σπορεία, τα “παραδοσιακά”, τα επιπλέοντα και αυτά που παράγονται με τη μέθοδο της υδρονέφωσης.

• Τα “παραδοσιακά” θα πρέπει να έχουν πλάτος ένα μέτρο και μήκος περίπου 10 μέτρα και να είναι ελαφρώς υπερυψωμένα, ώστε να γίνεται καλή αποστράγγισή τους. Το ύψος τους θα πρέπει να είναι από 10 έως 20 εκατοστά, ενώ το χώμα του σπορείου θα πρέπει να είναι ψιλοχωματισμένο, πλούσιο σε οργανική ουσία, καλά αεριζόμενο και απαλλαγμένο από ζιζάνια. Οι σπόροι της στέβιας, λόγω του μικρού μεγέθους τους, θα πρέπει να σπέρνονται στην επιφάνεια του σπορείου και στη συνέχεια να καλύπτονται με τύρφη, ώστε να μην απομακρυνθούν εξαιτίας ενδεχόμενης βροχόπτωσης ή ανέμου, αλλά και να μη φαγωθούν από τα πουλιά. Ποτίζουμε ελαφρά, για να κολλήσει το χώμα με τον σπόρο, ενώ τα σπορόφυτα θα είναι στο κατάλληλο στάδιο ανάπτυξης για μεταφύτευση 8-10 εβδομάδες μετά τη σπορά του σπόρου. “Πυξίδα” για την κατάλληλη περίοδο σποράς στο σπορείο είναι οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή.
• Τα επιπλέοντα σπορεία βρίσκονται μέσα σε θερμοκήπια, όπου υπάρχουν ελεγχόμενες συνθήκες φωτισμού, υγρασίας, θερμοκρασίας και αερισμού. Το κόστος παραγωγής σ'αυτήν την περίπτωση είναι μικρότερο, με τα παραγόμενα στεβιο-φυτάρια να διαθέτουν δυνατό στέλεχος και ολοκληρωμένο ριζικό σύστημα, γεγονός που περιορίζει στο ελάχιστο την απώλεια των φυτών που περιέχουν τις γλυκογόνες ουσίες. Ταυτόχρονα, η καλλιέργεια με επιπλέοντα σπορεία είναι περισσότερο οικολογική, διότι αποφεύγεται η απολύμανση, η χρήση φυτοφαρμάκων, ενώ τα λιπάσματα που χρησιμοποιούνται είναι λιγότερα και τοποθετούνται μέσα στο νερό. Τα ειδικά τελάρα που χρησιμοποιούνται από τη συγκεκριμένη μέθοδο είναι από πολυουρεθάνη, οι κυψελίδες είναι σε μορφή πυραμίδας, με βάση τετράγωνη και βάθος όχι λιγότερο από 40 χιλιοστά, ο όγκος θα πρέπει να είναι από 17-20 κυβ. εκατοστά, ενώ σε κάθε τρύπα τοποθετείται ένας σπόρος. Τα φυτά πριν από την μεταφύτευση τους στο χωράφι θα πρέπει να κουρευτούν, ώστε η διάμετρος του στελέχους να αυξηθεί, τα φυτά να είναι καλύτερα αερισμένα (λιγότερες πιθανότητες δημιουργίας ασθενειών στον κορμό) , και τα λιγότερα ανεπτυγμένα φυτά να έχουν μικρότερη σκίαση από τα ανεπτυγμένα για να εξασφαλίζεται ομοιομορφία .
• Αναφορικά με την υδρονέφωση, είναι η ίδια μέθοδος με την παραπάνω, αλλά, εν προκειμένω, τα τελάρα είναι τοποθετημένα μισό μέτρο πάνω από το έδαφος και το πότισμα, ενώ τα θρεπτικά στοιχεία και τα διάφορα φυτοφάρμακα δίνονται μέσω της υδρονέφωσης (fog system).

Tρόπος καλλιέργειας : 

Εποχή-πυκνότητα φύτευσης : Η κατάλληλη περίοδος για μεταφύτευση είναι στα τέλη Μαρτίου αφού περάσουν οι πρώτες παγωνιές και η θερμοκρασία του εδάφους να έχει σταθεροποιηθεί πάνω από τους 12 βαθμούς Κελσίου. Οι αποστάσεις φύτευσης πρέπει να είναι 60 Χ 20 και 60 Χ 40, και μπορούμε να φυτέψουμε συνολικά 3000-6000 φυτά ανά στρέμμα και το διάστημ από την μεταφύτευση εώς την συγκομιδή κυμαίμεται από 10 εώς 13 βδομάδες.

Εδαφικές απαιτήσεις - λίπανση : Στο φυσικό περιβάλλον της η στέβια μεγαλώνει σε ελαφρώς αμμώδη, ελαφρώς όξινα εδάφη που περιέχουν λίγη οργανική ουσία και αποδίδει καλύτερα σε εδάφη με PH από 7-8. Η λίπανση πρέπει να έχει τη σχέση 3-1-2, 2-1-2 και 1-1-2 (άζωτο, φώσφορο και κάλιο).

Άρδευση : H στέβια έχει μεγάλες απαιτήσεις σε νερό και θα πρέπει να ποτίζεται τακτικά αλλά ελαφρώς. λόγω του μικρού ριζικού συστήματος που διαθέτει. Η έλλειψη νερού έχει άμεσα αρνητικά αποτελέσματα στην παραγωγή του φυτού.

Εχθροί και ασθένειες : Έχουν παρατηρηθεί φουζαρίωση, σεπτορίση , αλτερνάρια και ριζοκτονία αλλά ακόμα δεν έχει μελετηθεί επαρκώς η φυτοπροστασία του φυτού, καθώς είναι καινούργια καλλιέργεια στην Ελλάδα. Ωστόσο έχει πολλές κοινές ασθένειες με τον καπνό. Πρέπει να γίνει καταπολέμηση των σαλιγκαριών που τρώνε τη στέβια με δολώματα καθώς πρέπει να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά και τα ζιζάνια με διάφορα μυκητοκτόνα, πριν τη διαδικασία της μεταφύτευσης.

Συγκομιδή - αποξήρανση : Το ύψος των φυτών της στέβιας όταν συλλέγονται οι καρποί της κυμαίνεται τουλάχιστον από 60 εκατοστά αλλά μπορεί να φτάσει μέχρι και 1 μέτρο. 

Η αποξήρανση των φύλλων της στέβιας(διαδικασία μέσω της οποίας παράγεται η γλυκαντική ουσία)  μπορεί να γίνει με τέσσερις μεθοδους : 

1. Αποφύλλωση του φυτού ( άρμεγμα) η οποία για μεγάλες εκτάσεις απαιτεί μεγάλο αριθμό εργατικών χεριών συνεπάγεται και μεγάλο κόστος.
2. Η βραζιλιάνικη, που πραγματοποιείται μηχανικά, με τα φυτά να εισάγονται σε μεγάλους κλιβάνους, όπου επικρατεί υψηλή θερμοκρασία και έντονος αερισμός.
3. Η μηχανική συλλογή των φύλλων με τη μέθοδο του αρμέγματος, όπου τα φύλλα οδηγούνται για μεταποίηση στο εργοστάσιο, που παρουσιάζει μεγάλα μειονεκτήματα (π.χ., τα φύλλα “ανάβουν” αν δεν οδηγηθούν εντός διώρου στο εργοστάσιο).
4. Αυτή που επινόησαν οι κ. Ζαχοκώστας και Α. Χαραλάμπου, όπου τα φυτά κόβονται σε ύψος πέντε εκατοστών από το έδαφος, συλλέγονται όπως τα καπνόφυλλα και οδηγούνται στα ξηραντήρια καπνού. Η συγκεκριμένη μέθοδος εξασφαλίζει άριστο πράσινο χρωματισμό, επιτρέπει στον παραγωγό να αποθηκεύσει και να πουλήσει το προϊόν όποτε αυτό κριθεί σκόπιμο, ενώ μπορεί να στηριχθεί στις υφιστάμενες καπνοπαραγωγικές εγκαταστάσεις.

Αναφορικά με την τιμή πώλησης της στέβιας, ελλείψει της έγκρισης από την Ε.Ε. δεν μπορεί να προσδιοριστεί γιατί η κατάσταση είναι ακόμη πολύ ρευστή.

Στέβια σε γλάστρες

Σε επίπεδο νοικοκυριού, η στέβια μπορεί να αναπτυχθεί και σε γλάστρα ή μικρή επιφάνεια κήπου, όπως η γαρδένια, και να ακολουθηθεί σχηματικά η διαδικασία της σποράς, μεταφύτευσης, κοπής του φυτού, αποξήρανσης και διαχωρισμού των βλασταριών από τα φύλλα όπως αναφέραμε παραπάνω.

 Οι σπόροι στέβιας που δεν φυτεύονται σε μερικές εβδομάδες μετά από τη παραλαβή τους πρέπει να αποθηκευτούν σε κλειστό βάζο γυαλιού σε δροσερή, σκοτεινή θέση ή στο κατώτατο σημείο του ψυγείου σας. Καλό είναι να βάλετε στο βάζο κάποιο πήκτωμα σιλικόνης, το οποίο θα βοηθήσει για να διατηρηθεί ο σπόρος για περισσότερο.Ο σπόρος σπείρετε κοντά στην επιφάνεια της γλάστρας σε εσωτερικό χώρο. Χρησιμοποιήστε άμμο για να βάλετε γύρο απο τους σπόρους. Ψεκάστε την επιφάνεια του χώματος με νερό. Κατόπιν πιέστε την επιφάνεια χωρίς μεγάλη πίεση. Κρατήστε τη θερμοκρασία του χώματος περίπου 65 βαθμούς του Fahrenheit. Βρέχεται επάνω συχνά. Μετά από 6 έως 14 ημέρες στην επιφάνεια θα εμφανιστούν τα πρώτα φύλλα στέβιας. 8 έως 10 εβδομάδες μετά από τη βλάστηση τα μικρά φυτά μπορούν να φυτευτούν σε γλάστρα ή σε εγχώριο κήπο. Το χώμα μόνιμα πρέπει να είναι υγρό.Το φυτό στέβιας είναι ευαίσθητο σε παγετό!

Tip :

Σε αντίθεση με αρκετές άλλες γλυκαντικές ύλες, η στέβια είναι σταθερή, δεν αλλοιώνεται και δεν χάνει τη γλυκύτητά της, ακόμα κι όταν μαγειρεύεται σε θερμοκρασίες έως και 200οC. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να υποκαταστήσει τη ζάχαρη σε ένα πιο ευρύ φάσμα τροφίμων, συμπεριλαμβανομένων καυτών ροφημάτων και γλυκών που απαιτούν βράσιμο (π.χ. μαρμελάδες) ή ψήσιμο.

Σημείωση : Το άρθρο ολοκληρώθηκε από αποσπάσματα που πήρα από βιβλία και ιστοσελίδες σχετικά με το φυτό στέβια, καθώς δεν υπάρχουν ακόμα αρκετές ενδείξεις γιατί η καλλιέργεια της στέβιας βρίσκεται ακόμα σε ανοδική πορεία όσον αφορά τη καλλιέργεια της και την αναγνώριση της στην Ελλάδα.

Παράνομο διαδικτυακό εμπόριο αρωματικών Φυτών

Παράνομο εμπόριο με ελληνικά ενδημικά φυτά γίνεται στο διαδίκτυο με τιμές που φτάνουν ακόμη και τα 25 ευρώ για έναν βολβό ελληνικής ορχιδέας!

Το συμπέρασμα προκύπτει από εργασία που θα παρουσιαστεί από τη δασολόγο Βικτωρία Μεντέλη, τον βιολόγο Νικόλαο Κρίγκα και την καθηγήτρια του Τμήματος Βιολογίας του Α.Π.Θ. Δέσποινα Βώκου, στις εργασίες του 13ου Πανελλήνιου Συνεδρίου της Ελληνικής Βοτανικής Εταιρείας που ξεκίνησε χθες και θα ολοκληρωθεί την Κυριακή με θέμα «Το πράσινο της ελπίδας: Η βοτανική σήμερα, θεωρία και πράξη». 

Όπως εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ.Μεντέλη, στο πλαίσιο της μεταπτυχιακής της διατριβής, μελέτησε την εκτός τόπου διατήρηση και εμπορία των ελληνικών ενδημικών φυτών.

«Πρόκειται στην ουσία για έρευνα που έγινε για πρώτη φορά στη χώρα μας σχετικά με την εμπορία ελληνικών ενδημικών φυτών μέσω διαδικτύου» λέει.

Αναζητώντας πληροφορίες σε ηλεκτρονικές σελίδες φυτωρίων από χώρες που παραδοσιακά εμπορεύονται φυτά σε Ευρώπη, Βόρειο Αμερική και Αυστραλία, η κ.Μεντέλη βρήκε ενδείξεις εμπορίας για 145 φυτά, περίπου δηλαδή για το 10% των ελληνικών ενδημικών φυτών.

«Εγινε στην ουσία αναζήτηση στο διαδίκτυο για το κάθε ένα από τα 1400 ενδημικά φυτά, επικεντρώνοντας κυρίως σε εξειδικευμένες ιστοσελίδες. Εκεί διαπιστώσαμε ότι υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για την αγορά αρωματικών, καλλωπιστικών αλλά και φαρμακευτικών φυτών της χώρας μας» δήλωσε η ερευνήτρια, διευκρινίζοντας ότι για κάθε φυτό καταγράφηκε η μορφή πώλησης (βολβός, σπέρμα, ζωντανό φυτό), η τιμή κατά μορφή, η χώρα πώλησης, οι πληροφορίες καλλιέργειας (εφόσον υπήρχαν) και η κατηγορία κινδύνου στην οποία ανήκει.

Κυρίως πάντως, φυτώρια ήταν αυτά που αναζητούσαν για αγορά ελληνικά φυτά και ιδιαίτερα ρίγανη, τσάι του βουνού και βολβώδη φυτά, φτάνοντας μέχρι τα 25 ευρώ για την αγορά ενός βολβού ελληνικής ορχιδέας ενώ η πιο κοινή μορφή πώλησης ήταν αυτή του ζωντανού φυτού. Από τα εμπορευόμενα είδη, 32 χαρακτηρίζονται ως απειλούμενα σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, ενώ 37 έχουν εντοπιστεί σε ελάχιστες τοποθεσίες.

«Σύμφωνα με το νόμο για τη βιοποικιλότητα, απαγορεύεται η διακίνηση σπόρων και βολβών σπάνιων και απειλούμενων φυτών, ή ακόμη και φυτών που κάθε χώρα θεωρεί σημαντικά, όπως είναι τα ενδημικά» τονίζει η κ Μεντέλη. Παράλληλα, σύμφωνα και με το Πρωτόκολλο της Ναγκόγια, επιβάλλεται όχι μόνον η προστασία της βιοποικιλότητάς της χώρας αλλά και η άσκηση των δικαιωμάτων της που απορρέουν από την εθνική νομοθεσία και τις διεθνείς συμβάσεις σχετικά με την εκμετάλλευση των γενετικών της πόρων.

«Αν δηλαδή κυκλοφορήσει στο εξωτερικό ένα προϊόν που διαφημίζει ότι περιέχει ελληνικό κρόκο, η χώρα μας μπορεί να απαιτήσει δικαιώματα από την εκμετάλλευσή του» καταλήγει η κ. Μεντέλη.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ιδού η ντομ-τάτα, φυτό δύο σε ένα

Καρποφορεί ταυτόχρονα ντομάτες και πατάτες

Με τις ντομάτες στη μία πλευρά και τις πατάτες στην άλλη, το φυτό αυτό μοιάζει σαν να έχει βγει από κάποιο εργαστήριο τύπου Φρανκενστάιν. Δεν πρόκειται όμως για κάποιο γενετικά τροποποιημένο φυτό αλλά για ένα απολύτως φυσικό θαύμα. 

Ονομάζεται TomTato (κάτι σαν «Ντομ-τάτα») και κάθε φυτό μπορεί να δώσει έως και 500 γλυκά τσέρι ντοματάκια αλλά και μια καλή «σοδειά» πατάτες. 

Το φυτό αποκαλύφθηκε χθες στο κοινό, πριν διατεθεί προς πώληση σε αγρότες της Βρετανίας. 

Το πρότζεκτ άρχισε πριν από 15 χρόνια, γράφει η Daily Mail, όταν ο διευθυντής της εταιρείας Thompson & Morgan, Paul Hansord, βρισκόταν σε ταξίδι στις ΗΠΑ. Τότε πρόσεξε μία πατατιά που αναπτυσσόταν κάτω από μία ντοματιά και έμαθε πως μπορούν να αναπτυχθούν και τα δύο μαζί επειδή ανήκουν στην ίδια «οικογένεια».

Το πρόβλημά του ήταν πώς να επεκτείνει την ιδέα αυτή ώστε τα φυτά να μπορούν να αξιοποιηθούν εμπορικά. 

Έπειτα από πολλές δοκιμές και αποτυχίες, και με τη βοήθεια ειδικών στο μπόλιασμα, η εταιρείαThompson & Morgan κατέληξε σε μία μέθοδο που είχε αποτέλεσμα. 

«Κάθε TomTato μπολιάζεται με το χέρι για να παραχθεί αυτό το μοναδικό φυτό. Δεν υπάρχει γενετική μετάλλαξη, είναι μία φυσική και ασφαλής διαδικασία», τόνισε ο Hansord στη Daily Mail. 

Η παραγωγή αρχίζει σε ένα εξειδικευμένο εργαστήριο στην Ολλανδία, όπου γίνεται το μπόλιασμα. Μετά τα φυτά αποστέλλονται πίσω στη Βρετανία και αναπτύσσονται σε θερμοκήπια μέχρι να μεγαλώσουν αρκετά ώστε να μπορούν να πουληθούν. 

Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα της εταιρείας.

ΤΣΑΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

Τσάι του βουνού (Σιδερίτης), Sideritis scardica Griseb., οικογένεια Labiatae 

 Πολυετής πόα αυτοφυής στην Ελλάδα, απαντάται σε ξηροθερμικές συνθήκες και πετρώδη λιβάδια με ασβεστολιθικά πετρώματα, σε υψηλό υψόμετρο. Βλαστοί απλοί ή διακλαδιζόμενοι, ύψους 10-30cm, υπόλευκοι και καλύπτονται από πυκνό τρίχωμα. Άνθη χρώματος ανοιχτού κίτρινο, από Ιούνιο έως Σεπτέμβριο που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή αφεψημάτων με ευεργετικές ιδιότητες.

Τρόπος αναπαραγωγής : Συνιστάται αγενής αναπαραγωγή παρόλο που οι σπόροι του σιδερίτη φυτρώνουν εύκολα. Πολλαπλασιασμός με σπόρο δημιουργεί μεγάλη ανομοιομορφία φυτικού υλικού στην ανάπτυξη την εποχή άνθισης αλλά και στην ποσότητα των ανθοφόρων στελεχών.Αρχικό υλικό υψηλής ποιότητας μπορεί να δημιουργηθεί με ιστοκαλλιέργεια και στη συνέχεια στον αγρό να προκύψουν νέα φυτά από παραφυάδες. 

Τρόπος καλλιέργειας :

• Προετοιμασία εδάφους στον αγρό: Δεν απαιτεί ιδιαίτερους χειρισμούς καθώς φυτεύεται σε ορεινά, επικλινή, πετρώδη, εδάφη. Πριν τη φύτευση γίνεται κατεργασία με το χέρι στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό.
• Εποχή – πυκνότητα φύτευσης : Μέσα φθινοπώρου, μετά τις πρώτες βροχές. Εναλλακτικά αρχές άνοιξης. Πυκνότητα φύτευσης 2.000 φυτά το στρέμμα (0,70 - 1 m μεταξύ των γραμμών Χ 0,50 - 0,60 m επί των γραμμών).
• Εδαφικές απατήσεις - Λίπανση : Προσαρμόζεται καλά σε εδάφη πετρώδη, στραγγερά εδάφη και απαιτεί υψηλό υψόμετρο (>500m). Ακατάλληλες οι ζεστές περιοχές, με επίπεδα αγροτεμάχια που «νεροκρατούν».
• Άρδευση : Μπορεί να καλλιεργηθεί και ως ξηρικό, αξιοποιεί όμως πολύ καλά το νερό όταν του δοθεί αρκεί να είναι σε μικρές δόσεις και να μην παραμένει στο ριζικό σύστημα του φυτού καθώς είναι ευαίσθητο σε σηψηριζίες.
• Εχθροί - Ασθένειες : Στα υψηλά υψόμετρα που καλλιεργείται συνήθως δεν αντιμετωπίζονται προβλήματα από εντομολογικές προσβολές.Προσοχή στην υπερβολική άρδευση για τυχόν ανάπτυξη μυκητολογικών ασθενειών στο ριζικό σύστημα (σηψιριζίες).
• Συγκομιδή - Ξήρανση : Συγκομιδή στην πλήρη άνθιση τους μήνες Ιούνιο – Αύγουστο ανάλογα με το υψόμετρο καλλιέργειας. Συγκομίζονται τα ανθοφόρα στελέχη μόνο. Ξήρανση σε δεμάτια, κρεμασμένα ανάποδα σε σκιερό δροσερό μέρος.

Sideritis scardica (Τσάι του βουνού, σιδερίτης) : Διάρκεια καλλιέργειας 10-12 έτη. Η απόδοση σε ξηρό προϊόν μπορεί να φτάσει τα 150 kg/στρ στον τρίτο χρόνο καλλιέργειας.

Η περιεκτικότητα σε αιθέριο έλαιο είναι χαμηλή. Κυμαίνεται από 0,05 – 1%. Τα κύρια συστατικά του αιθερίου ελαίου είναι μινθόλη, γερανιόλη, β-καρυοφυλλένιο και νερολιδόλη.

Βιολογικές ιδιότητες : Το αιθέριο έλαιο του σιδηρίτη παρουσιάζει σημαντική αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδη δράση.Το τσάι του βουνού παρουσιάζει ευεργετικές ιδιότητες και στη διατροφή των αγροτικών ζώων. Προσθήκη φύλλων τσαγιού του βουνού σε ποσοστό 5 ή 10g/kg τροφής στα σιτηρέσια εγκύων-θηλαζουσών χοίρων δεν επηρέασε τις αποδόσεις των χοιρομητέρων αλλά είχε σαν αποτέλεσμα:

• Την αύξηση του βάρους των χοιριδίων στον τοκετό και ιδιαίτερα στον απογαλακτισμό σε επίπεδα παραπλήσια με εκείνα της προσθήκης βιταμίνης Ε (200mg/kg τροφής).
• Την αύξηση του βάρους της τοκετοομάδας σε σύγκριση με μάρτυρες.
• Την ευζωία χοιρομητέρων και χοιριδίων λόγω της ήπιας ηρεμιστικής δράσης.

Φαρμακευτικές ιδιότητες:

Το γνωστό τσάι του βουνού απαντάται σε όλα τα ελληνικά βουνά αλλά και σε χέρσους τόπους. . Ήδη από την αρχαιότητα ο Διοσκουρίδης το χρησιμοποιούσε ως θεραπευτικό των πληγών και πιστεύεται ότι είναι ευεργετικό για τα αιμοφόρα αγγεία της καρδιάς. Μια κινέζικη παροιμία λέει ότι το ανώτερο τσάι προέρχεται από τα ψηλά βουνά. Το τσάι του βουνού έχει πεπτικές , θερμαντικές, τονωτικές και αποτοξινωτικές ιδιότητες. Συνιστάται κατά των κρυολογημάτων, των ασθενειών του αναπνευστικού συστήματος και του ουροποιητικού συστήματος. Οι θεραπευτικές του ιδιότητες βοηθούν ακόμη στην καταπολέμηση των παθήσεων των τριχοειδών αγγείων και της καρδιάς, χάρη στις λεγόμενες φλαβονοειδείς ουσίες που περιέχει. Τέλος, το αφέψημα με λεμόνι και μέλι είναι αντισηπτικό και μαλακώνει το λαιμό.Τα δραστικά συστατικά του τσαγιού είναι η καφεΐνη που είναι διεγερτικό του νευρικού συστήματος, αλλά υπάρχουν και ίχνη θεοβρωμίνης που είναι διουρητική ουσία και δρα στο αναπνευστικό σύστημα. Τα νωπά φύλλα του είναι αρκετά πλούσια σε βιταμίνη C. Το έγχυμα του φυτού χρησιμοποιείται σαν χωνευτικό, διουρητικό σε πεπτικές διαταραχές και σαν διεγερτικό του εγκεφάλου και των μυών. Εξάλλου επιταχύνει την αναπνοή. Μόλις τελευταία ανακαλύφθηκε άλλη μια φαρμακευτική ιδιότητα του τσαγιού. Προλαμβάνει την εμφάνιση της οστεοπόρωσης.

ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ 

6978500550

Καλλιεργήστε ρόκα στο μπαλκόνι σας...

Κάποτε η σπιτική καλλιέργεια ήταν ανάγκη για την επιβίωση της οικογένειας. Τα τελευταία χρόνια, έχοντας την ανάμνηση αυθεντικών γεύσεων, γεμάτες άρωμα και φρεσκάδα, χωρίς φυτοφάρμακα και λιπάσματα, καλλιεργούμε και για οικονομικούς λόγους, αλλά και γιατί επιθυμούμε να έχουμε  τα δικά μας προϊόντα στο μπαλκόνι ή στην ταράτσα του σπιτιου μας.

Η ρόκα είναι ένα αρωματικό βότανο γνωστό για τις ορεκτικές και διουρητικές ιδιότητες του καθώς και για την πλούσια περιεκτικότητά του σε βιταμίνες Α και C, ασβέστιο και κάλιο.

Στην διατροφή μας την συναντάμε σε σαλάτες όπου ακόμα και σε μικρές ποσότητες τονώνει τον οργανισμό.Τα πικάντικα αρωματικά φύλλα της χρησιμοποίουνται για να αρωματίσουν σάλτσες, κρέας και να καρυκεύσουν τις σούπες μας. Η δημοφιλής ρόκα είναι ιδανική για δίαιτα, καθώς περιέχει μόλις 30 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια.

Η καλλιεργούμενη ρόκα (Eruca Sativa) είναι ένα ετήσιο ποώδες θαμνώδες φυτό της οικογένειας των Σταυρανθών, στην ανθοφορία φθάνει στα 20-30 εκ. ύψος. Τα φύλλα της είναι επιμηκή και λογχοειδή με πικάντικη γεύση. Προσαρμόζεται εύκολα σε κάθε τύπο εδάφους και στις διαφορετικές περιβαλλοντικές συνθήκες, αλλά καταπονείται από το πολύ έντονο ψύχος. 

Έτσι στην ύπαιθρο η σπορά αρχίζει νωρίς την άνοιξη από τον Μάρτιο και διαρκεί έως τον Οκτώβριο όταν πλέον οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες αποτελούν παρελθόν. Φυτό με ελάχιστες απαιτήσεις, η ρόκα μπορεί κάλλιστα να καλλιεργηθεί με επιτυχία σε τελάρα – γλάστρες ή ακόμα και στη ζαρντινιέρα χρησιμοποιώντας φυτόχωμα για λαχανικά, ενώ για καλλιέργεια στην ύπαιθρο προτιμά εδάφη μέσης σύστασης πλούσια σε οργανικη ουσία.

Για την σπορα χρησιμοποίουνται δύο τεχνικές.

• Η απευθείας σπορά στην ύπαιθρο ή σε ζαρντινιέρα και η σπορά σε σπορείο, όπου ακολουθεί μεταφύτευση του φυτού στο χωράφι ή σε ζαρντινιέρα. Στον οικιακό κήπο αν δεν υπάρχει κάποιος χώρος που να λειτουργεί ως θερμοκήπιο, το σπορίο μπορεί να είναι ένας εσωτερικός χώρος του σπιτιού που να δέχεται όμως αρκετό ήλιο. Έτσι οι σπόροι μπορούν να φυτευτούν σε ειδική καρτέλα με κυπελλάκια φύτευσης ή σε μία γλάστρα.
• Σπορά σε σπορείο: Αρχικά γεμίζουμε τα κυπελάκια με φυτόχωμα και ισιώνουμε το χώμα με το χέρι. Στη συνέχεια παίρνουμε με τα δακτυλά μας μικρή ποσότητα σπόρου και ρίχνουμε πάνω απο τα κυπελάκια.Αν επιλέξουμε ένα σπορείο ενδεικτικά μεγέθους 50 επί 50 θα χρειαστούμε μια κουταλία του γλυκού σπόρους ρόκας. Έπειτα προσθέτουμε από πάνω ελάχιστο φυτόχωμα ώστε να σκεπαστούν οι σπόροι και ισιώνουμε την επιφάνεια της καρτέλας. Τέλος ποτίζουμε με ένα ποτιστήρι. 20 – 25 ημέρες μετά τη σπορά και όταν τα φυτά θα έχουν φθάσει σε ύψος τα 6 – 8 εκατοστά προχωράμε σε διαχωρισμό και σε μεταφύτευσή τους.  Ξεχωρίζουμε τα μεγαλύτερα και πιο υγιή, με καλή ανάπτυξη του ριζικού συστήματος. 

Η μεταφύτευση μπορεί να γίνει σε κήπο ή σε ζαρντινιέρα.

Πώς λοιπόν φυτεύουμε τη ρόκα σε ζαρντινιέρα;

Αρχικά γεμίζουμε περίπου δύο δάκτυλα τον πάτο της ζαρντινιέρας με ελαφρόπετρα ή τοποθετούμε ψιλό χαλίκι για καλή στράγγιση του νερού και έπειτα προετιμάζουμε το μείγμα φύτευσης από κομπόστ ή καλα χωνεμένη κοπριά και φυτόχωμα σε αναλογία 1 προς 2. 

Έπειτα ανακατεύουμε τα υλικά μας και γεμίζουμε μια ζαρντινιέρα μήκους 80 εκατοστών μέχρι 10 εκατοστά κάτω από το χείλος της. Αφου έχουμε ετοιμάσει τη ζαρντινιέρα μας, ανοίγουμε με τα χέρια μας τους λάκους φύτευσης και μεταφυτεύουμε τα φυτά μας, αφήνοντας 10 εκατοστά απόσταση το ένα με το άλλο, συμπληρώνοντας τα κενά γύρω από τις ρίζες των φυτών με κομπόστ και τα ποτίζουμε.

Αν δε θέλουμε να σπείρουμε σε σπορείο αλλά απευθείας σε ζαρντινιέρα, τότε γεμίζουμε τη ζαρντινιέρα με δύο δάχτυλα χαλίκι ψιλό ή ελαφροπετρα και το υπόλοιπο με φυτόχωμα και κομπόστ ή καλά χωνεμένη κοπριά σε αναλογία 2 προς 1.

Για μια ζαρντινιέρα 80 επί 30 εκατοστά ανακατεύουμε μία κουταλιά της σούπας σπόρους ρόκας και φυτόχωμα και σκορπίζουμε προσεχτικκά στην επιφάνεια. Ρίχνουμε λίγο χώμα από πάνω και ποτίζουμε. Για να μην παραχώνονται στο χώμα οι σπόροι, ποτίζουμε με ποτιστήρι που έχει στην άκρη φυσούνα.

Από την Άννα Αμπατζή