Η ΠΙΟ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΙΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!!

Η αρχαία ελιά που βλέπετε στη φωτογραφία βρίσκεται στην Κρήτη και είναι ένα από το επτά ελαιόδενδρα στην περιοχή της Μεσογείου που η ηλικία τους ξεπερνάει τα 3.000 χρόνια. Αν και η ακριβής ηλικία του δεν μπορεί να επαληθευτεί, η Μνημειακή Ελιά των Βουβών -όπως ονομάζεται- θεωρείται ότι είναι το αρχαιότερο ελαιόδεντρο από τα επτά και γι αυτό το λόγο έχει χαρακτηριστεί «σαν διατηρητέο μνημείο της φύσης, λόγω του ιδιαίτερου αισθητικού, οικολογικού και ιστορικού ενδιαφέροντός του».

Το δέντρο βρίσκεται στο χωριό Βούβες στα Χανιά της Κρήτης (και συγκεκριμένα στις κάτω Βούβες) ενώ τα τελευταία χρόνια ακριβώς δίπλα λειτουργεί το Μουσείο Ελιάς Βουβών. Η παρουσία στην περιοχή και άλλων αιωνόβιων ελιών μαρτυρά έναν αρχαίο ελαιώνα. Γενικότερα τα ευρήματα αρχαίου οικισμού στην ευρύτερη περιοχή, φανερώνουν φανερώνούν έντονη παρουσία του ανθρώπου από την αρχαιότητα.

 Αν και η ακριβής ηλικία της ελιάς είναι δύσκολο να υπολογιστεί, υπολογίζεται μεταξύ 3.000 και 5.000 ετών. Το ελαιόδεντρο έχει χαρακτηριστεί-παγκοσμίως μνημείο της φύσης και εκατοντάδες τουρίστες από όλο τον κόσμο το επισκέπτονται κάθε χρόνο.

  Το εντυπωσιακό αυτό δένδρο στην βάση του είναι αγριελιά (πράγμα που επιβεβαιώνει την αρχέγονη φύση της) και στην συνέχεια εξημερώθηκε από τον άνθρωπο με την ποικιλία τσουνάτη.

  Η Μνημειακή Ελιά Βουβών, αποτελεί αναμφισβήτητα ένα πολύτιμο κομμάτι της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Για αυτό το λόγο το ΤΕΙ Κρήτης με επικεφαλής το
Δρ. Μανόλη Μαραβελάκη, εφάρμοσε σύγχρονες, τεχνολογίες αιχμής για την ακριβή αποτύπωση και καταγραφή του κορμού της Μνημειακής Ελιάς Βουβών.

  Οι αριθμοί που υπολογίστηκαν με ακρίβεια, μιλούν από μόνοι τους:

    Όγκος κορμού: 4.67 m3
    Μέγιστη εξωτερική διάμετρος σε ύψος 1,3m (DBH): 2,66 m
    Μέγιστη εσωτερική διάμετρος σε ύψος 1,3m: 2,01 m
    Μέγιστη εξωτερική διάμετρος σε ύψος 0,9 m : 3,04 m
    Μέγιστη εσωτερική διάμετρος σε ύψος 0,9m: 2,15 m
    Μέγιστη απόσταση μεταξύ 2 σημείων του κορμού στο επίπεδο εδάφους: 3,95 m

  Με μέγεθος όσο ένα μικρό... δωμάτιο ο κορμός τους αρχαίου ελαιόδεντρου δίνει την δυνατότητα στον επισκέπτη ακόμη και να "ταξιδέψει" στο εσωτερικό του.

Πληροφορίες απο PYLES.TV

Κουκουναριά. Ένας καρπός με κέρδος...

Ενα δέντρο η καλλιέργεια του οποίου μπορεί να προσφέρει ένα επιπλέον εισόδημα χωρίς ιδιαίτερες φροντίδες και με σχεδόν μηδενικό κόστος είναι η γνωστή κουκουναριά.

Πρόκειται για ένα δέντρο που αναπτύσσεται εύκολα στη χώρα μας, αλλά επειδή δεν αξιοποιείται εισάγουμε το κουκουνάρι από χώρες του εξωτερικού, όπως η Τουρκία και η Ισπανία, όπου καλλιεργείται συστηματικά για την παραγωγή καρπών. 

Η κουκουναριά ( Pinus pinea) μπορεί να καλλιεργηθεί σχεδόν σε όλες τις γεωγραφικές περιοχές της χώρας. Στην Ελλάδα είναι ιδιαιτέρως διαδεδομένη και απαντάται κυρίως στις ακόλουθες περιοχές: Δυτική Πελοπόννησος, Κρήτη, Ιος, Νάξος, Σκιάθος, Λέσβος, Σάμος, Ρόδος, Ζάκυνθος, Κεφαλονιά, ακτές Στερεάς Ελλάδας, Εύβοια, Χαλκιδική, Αθως. Στα Κύθηρα και στην Κέρκυρα είναι καλλιεργημένη όπως και σε κάποιες άλλες περιοχές.

Η κουκουναριά φθάνει συνήθως τα 15-20 μ. σε ύψος. Εχει χαρακτηριστική ομπρελοειδή μορφή με κοντό κορμό και στρογγυλή επίπεδη κορυφή. Ο φλοιός είναι χοντρός, καστανοκόκκινος. Εχει ευλύγιστες βελόνες σε δέσμες των δύο, μήκους 10-20 εκατ.

Η κουκουναριά συνιστάται να καλλιεργείται σε περιοχές κατά μήκος της παραλιακής ζώνης σε βαθιά αμμώδη εδάφη.

Στην αγορά βρίσκουμε ελληνικούς -σε πολύ μικρές ποσότητες- από τον Οκτώβριο μέχρι τον Μάρτιο και ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα, οπότε έχουν και μεγάλη ζήτηση.

Ομως οι μεγαλύτερες ποσότητες κουκουναρόσπορου που διακινούνται στην ελληνική αγορά εισάγονται από την Τουρκία, την Ισπανία και την Κίνα, συνήθως τα Χριστούγεννα που έχουν μεγάλη ζήτηση. Τρώγονται ωμοί ή ψημένοι και χρησιμοποιούνται στη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική.

H στρεμματική απόδοση της κουκουναριάς μπορεί να φτάσει τα 650 ευρώ τον χρόνο, για μια καλλιέργεια η οποία έχει σχεδόν μηδενικό κόστος, καθώς δεν ξεπερνάει τα 60 ευρώ ανά στρέμμα. Η κουκουναριά συνιστάται να καλλιεργείται σε:

• Περιοχές κατά μήκος της παραλιακής ζώνης σε βαθιά αμμώδη εδάφη.
• Σε κάθε περιοχές με υψόμετρο όχι μεγαλύτερο από 200 μ. όπου το κλίμα είναι ήπιο.

Φυτείες που προορίζονται για παραγωγή σπόρου πρέπει να φυτεύονται σε αποστάσεις περίπου 6 Χ 6 μ.. Από το 5ο έτος και μετά, σταδιακά, θα πρέπει να κλαδεύονται τα χαμηλότερα κλαδιά ώστε τα δένδρα να πάρουν το φυσικό τους ομπρελόμορφο σχήμα.

Η κουκουναριά καρποφορεί από το 8ο-10ο έτος. Σε ηλικία 15 ετών κάθε δένδρο παράγει περί τους 100 κώνους ετησίως με 60 βρώσιμους σπόρους έκαστος, ενώ σε ηλικία 25 ετών μπορεί να φθάσει τους 200 κώνους με 80 βρώσιμους σπόρους. Η τρέχουσα τιμή του κουκουναριού στην αγορά είναι 42 ευρώ ανά κιλό.

Με τρέχουσα τιμή παραγωγού στα 15 ευρώ ανά κιλό, η ετήσια στρεμματική απόδοση μπορεί να φθάσει τα (εισόδημα παραγωγού):

• 250 ευρώ σε ηλικία 15 ετών.
• 650 ευρώ σε ηλικία 25 ετών.

Το κόστος εγκατάστασης φυτείας κουκουναριάς είναι χαμηλό. Τα δενδρύλλια (2ετή ή 3ετή) δεν κοστίζουν περισσότερο από 2 ευρώ το τεμάχιο και με τα 28 δενδρύλλια στο στρέμμα το κόστος του φυτευτικού υλικού ανέρχεται το πολύ στα 56 ευρώ ανά στρέμμα.

ΠΗΓΗ ΕΘΝΟΣ




 Σύνταξη


 ΓΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ - ΣΧΙΖΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 
ΔΑΣΟΛΟΓΟΙ ΑΠΘ

ΣΗΨΥΡΡΙΖΙΕΣ ΣΤΟ ΒΑΜΒΑΚΙ..ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Σε χρονιές που κατά την περίοδο του φυτρώματος και μέχρι την εμφάνιση των μόνιμων φύλλων των βαμβακοφύτων επικρατούν χαμηλές θερμοκρασίες, υπάρχει έντονος ο κίνδυνος εκδήλωσης σηψιρριζιών – να σαπίσει, δηλαδή, η ρίζα των μικρών βαμβακοφύτων, με συνέπεια την καθυστέρηση στην ανάπτυξή τους ή, το χειρότερο, την ξήρανσή τους. Εντονότερες είναι οι ζημιές, όταν οι χαμηλές θερμοκρασίες συνδυάζονται με υπερβολική υγρασία, από ποτίσματα ή βροχοπτώσεις.

 Οι παραγωγοί για να διαπιστώσουν το βαθμό προσβολής, πρέπει να ξεριζώνουν φυτά από το χωράφι τους και να βλέπουν  την κατάσταση των ριζών τους. 

Για την αντιμετώπισή των σηψιρριζιών και την πρόληψη των ζημιών, πρέπει να γίνονται επειγόντως οι παρακάτω δύο επεμβάσεις :

Α) Αν έχουν πέσει βροχές, μόλις καταστεί δυνατή η κίνηση του ψεκαστικού μέσα στο χωράφι, να γίνει, άμεσα, ένας ψεκασμός με σκευάσματα που βοηθούν την ριζοβολία (ΑΤΟΝΙΚ και παρόμοια). Στον ψεκασμό αυτό, που συστήνουμε να γίνεται γραμμικά για μείωση του κόστους, μπορεί να προστεθεί και κάποιο διαφυλλικό λίπασμα. Είναι πολύ σημαντικό η επέμβαση αυτή να γίνεται το συντομότερο. Πολλές φορές διαφορά ελάχιστων ημερών αποδεικνύεται σωτήρια και ο παραγωγός δεν πρέπει να χάνει χρόνο σε δισταγμούς, ότι είναι ακόμα μικρά τα φυτά και είναι δύσκολο να απορροφήσουν το φάρμακο. Στη φάση αυτή, που τα φυτά ταλαντεύονται ανάμεσα στο να “σβήσουν” ή να ζήσουν, η μικρή ποσότητα που θα απορροφήσουν αποδείχνεται, τις περισσότερες φορές, σωτήρια, για να επιβιώσουν αντί να ξεραθούν.  

Β) Στη συνέχεια, μόλις η εδαφική υγρασία το επιτρέψει, να γίνει σκαλιστήρι για να ‘αεριστεί’ το χωράφι και να ζεσταθεί, έτσι, το έδαφος.

Προσοχή: Το βάθος σκαλίσματος να είναι τόσο, όσο επιτρέπει η εδαφική υγρασία. Όχι πολύ βαθύ, που θα βγάλει υγρές λωρίδες και θα ζημιώσει την δομή του εδάφους. Εκείνο που κυρίως ενδιαφέρει, είναι να σπάσει (να τριφτεί) η επιφανειακή κρούστα.

Καλό είναι, επίσης, να αποφεύγεται η χρήση φρεζοσκαλιστηριού, που δεν βοηθάει τον αερισμό και ζημιώνει, γενικότερα, την δομή του εδάφους.

Σε χωράφια που ξέρουμε ότι πιάνουν έντονη «κρούστα» και δημιουργούν προβλήματα σηψιρριζιών (αμμουδερά, αλμύρες), μπορούμε να κάνουμε σκαλιστήρι (αν μεσολάβησαν βροχές και έχουν, ήδη, πιάσει κρούστα) ακόμα και πριν φυτρώσει το βαμβάκι. Έτσι, αερίζοντας και θερμαίνοντας το έδαφος, βοηθούμε το φύτρωμα και προλαβαίνουμε το σάπισμα των σπόρων και των μικρών βαμβακοφύτων. Στις περιπτώσεις αυτές, η ανατάραξη που προκαλείται με το σκάλισμα  βοηθά και μηχανικά το φύτρωμα, με τις ρωγμές που δημιουργούνται στην κρούστα του εδάφους.

Η εμπειρία ‘έχει δείξει ότι σε όλες τις χρονιές, ακόμα και σ΄ αυτές που δεν έχουμε ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες και υπερβολική υγρασία, πάλι τα φυτά θα εμφανίσουν (ηπιότερες) σηψιρριζίες. Και υπάρχει ένα “άχαρο διάστημα”, από το φύτρωμα μέχρι την εμφάνιση των μόνιμων φύλλων, που τα φυτά, όλες τις χρονιές, δεν “ λένε να ξεκινήσουν”. Σ΄ αυτό το διάστημα, είναι πολύ σημαντική η βοήθεια ενός σκαλιστηριού που πρέπει να γίνεται όσο το δυνατόν νωρίτερα. Διαπιστώνουμε, δυστυχώς, ότι πολλοί βαμβακοπαραγωγοί δεν έχουν συνειδητοποιήσει την σημασία και την αναγκαιότητα αυτού του σκαλίσματος και αφήνουν αβοήθητα τα φυτά τους, καθυστερώντας επιζήμια αυτό το κρίσιμο, πρώτο σκάλισμα. Κάποιοι αποφασίζουν να το κάνουν ακόμα πιο καθυστερημένα, όταν αρχίζουν τα σκαλίσματα με το χέρι, θεωρώντας το μηχανικό σκάλισμα απλώς μια συνοδευτική βοήθεια στο ξεχορτάριασμα.

Τα βαμβακόφυτα που έχουν προσβληθεί από σηψιρριζίες, αν ανέβουν απότομα οι θερμοκρασίες, εμφανίζουν σημάδια δίψας (μαραίνονται), αφού η τραυματισμένη ρίζα τους αδυνατεί να τα τροφοδοτήσει επαρκώς με νερό. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αν δεν βρέξει, είναι αναγκαίο ένα ελαφρύ πότισμα, κάτι που σε πρώτη εντύπωση φαίνεται αντιφατικό: Συστήνουμε, δηλαδή, πότισμα, ενώ πριν από λίγες μέρες κάναμε σκαλιστήρια για να διώξουμε την υπερβολική υγρασία, η οποία μαζί με τις χαμηλές θερμοκρασίες δημιουργούσε το πρόβλημα. Το πότισμα, όμως, αυτό είναι απαραίτητο, έστω και αν υπάρχει υγρασία βαθύτερα, για να υγράνουμε το επιφανειακό στρώμα που έχει στεγνώσει, ώστε τα ριζίδια που προσπαθούν να εκπτυχθούν πάνω από την σαπισμένη κεντρική ρίζα και από τα οποία εξαρτάται κυρίως η επιβίωση των φυτών, να βρουν εύκολα υγρασία και να σιγουρευτεί  η ανάπτυξή τους.

 AGRONOMIST.GR

Δασολόγοι από το ΑΠΘ προτείνουν την εκμετάλλευσή του

 Την εκμετάλλευση του... «πράσινου» αντί του κίτρινου χρυσού του Έβρου και της Βόρειας Χαλκιδικής, πρότειναν σήμερα, σε εκδήλωση του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου (ΑΠΘ), ο δασολόγος Γιώργος Δεμερίδης και ο καθηγητής Δασολογίας του ΑΠΘ, Θεοχάρης Ζάγκας αντίστοιχα.

Συγκεκριμένα, υποστήριξαν ότι τα δάση των δύο περιοχών, τα οποία ο κ. Δεμερίδης χαρακτήρισε ως «πράσινο χρυσάφι», μπορούν -μεταξύ άλλων- να αποτελέσουν πόλο έλξης εναλλακτικού τουρισμού, αποφέροντας έσοδα, χωρίς να υποβαθμιστεί το φυσικό περιβάλλον.

Αναλυτικότερα, το μοναδικό στην Ευρώπη φυσικό δάσος μαύρης πεύκης σε χαμηλό υψόμετρο και σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα, απαντάται στο Πέραμα του Έβρου, στην ευρύτερη περιοχή όπου προβλέπεται να λειτουργήσει το μεταλλείο χρυσού, όπως υποστήριξε ο κ. Δεμερίδης, χαρακτηρίζοντας ως «φυτογεωγραφικό παράδοξο» την ίδια την ύπαρξη του δάσους.

Δάση σαν αυτό, που βρίσκεται σε απόσταση μόλις 4 χλμ από τη θάλασσα, απαντώνται σε κλίμα Κεντρικής Ευρώπης, σε υψόμετρο 500-1600 μέτρων από τη θάλασσα, ενώ «καμία τεχνητή αναδάσωση δεν μπορεί να τα αντικαταστήσει», σημείωσε ο εισηγητής, εκπρόσωπος της Διανομαρχιακής Επιτροπή Ροδόπης-Εβρου.

Στο δάσος, έκτασης 2.000 στρεμμάτων, απαντώνται δέντρα με μορφές μπονζάι, χρυσόκομα νάνα πεύκα και δέντρα ηλικίας 100-150 χρόνων, ικανά να το κάνουν να λειτουργήσει -όπως ανέφερε- σαν ένα «μοναδικό φυσικό μουσείο και πάρκο», που θα προσελκύσει μεγάλους πληθυσμούς οικοτουριστών, γράφει το ΑΜΠΕ.

Ήδη από το 1995-1999, πρόσθεσε, το δασαρχείο Αλεξανδρούπολης και η Διεύθυνση Δασών Έβρου έχουν ζητήσει την κήρυξή του ως διατηρητέου μνημείου της φύσης, απόφαση με την οποία συμφώνησαν το Νομαρχιακό Συμβούλιο Έβρου (2003) και το Περιφερειακό Συμβούλιο Ανατολικής Μακεδονίας- Θράκης (2012).

«Ωστόσο, μέχρι σήμερα το κράτος αδράνησε και πρόσφατα εξέδωσε θετική γνωμοδότηση του γενικού γραμματέα του υπουργείου Περιβάλλοντος για τη λειτουργία μεταλλείου χρυσού στο Πέραμα», σημείωσε ο κ. Δεμερίδης και ζήτησε -μεταξύ άλλων- την άμεση ανάκληση της ανωτέρω γνωμοδότησης και τη «λήψη ιδιαιτέρως προστατευτικών μέτρων» για το δάσος. Υπενθύμισε δε, ότι πέραν των δασών, στην περιοχή υπάρχουν 19 επίσημα καταγεγραμμένοι αρχαιολογικοί χώροι.

Αρχέγονα δάση οξιάς και παρουσία του αρχέγονου φυτού Ίταμος στη Χαλκιδική .

Αρχέγονα δάση οξιάς, αλλά και δάση δρυός, καστανιάς και πλατάνου, απαντώνται στην περιοχή του Δασαρχείου Αρναίας, στην οποία προβλέπεται να αναπτυχθεί η μεταλλευτική δραστηριότητα στη Βόρεια Χαλκιδική. Μάλιστα, εντός των συστάδων των δασών της περιοχής απαντώνται και άτομα του αρχέγονου φυτού Ίταμος (taxus baccata), εκ των σημαντικότερων φαρμακευτικών, από το οποίο παράγεται σήμερα το σκεύασμα κατά του καρκίνου των ωοθηκών.

Τα παραπάνω υποστήριξε στην εκδήλωση ο καθηγητής του Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ, Θεοχάρης Ζάγκας. Εξήγησε δε, ότι αρχέγονο δάσος είναι αυτό, του οποίου πιστοποιείται η ύπαρξη στην ίδια περιοχή για τουλάχιστον 400-500 έτη, χρόνο που τα δάση της περιοχής υπολογίζεται ότι υπερβαίνουν σημαντικά.

Πρόσθεσε ότι στην περιοχή μπορεί να υπάρξει ολοκληρωμένη αειφόρος ανάπτυξη, αφού μεταξύ άλλων διαθέτει όλα τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά για την ανάπτυξη του εναλλακτικού τουρισμού. Ισχυρίστηκε ότι, σε περίπτωση ανάπτυξης και επέκτασης της μεταλλευτικής δραστηριότητας στην περιοχή, ενδέχεται να υπάρξει άμεση καταστροφή και μαζική νέκρωση συστάδων των σημαντικών αρχέγονων δασών, όχι μόνο εξαιτίας της αποψίλωσης για τη δημιουργία των μεταλλείων, αλλά και λόγω των όξινων απορροών στα ύδατα της περιοχής, που πρώτες θα νεκρώσουν τις παραποτάμιες συστάδες πλατανιών.

«Δεν υπάρχει δυνατότητα αποκατάστασης μιας τέτοιας οικολογικής καταστροφής ούτε με όλο το χρυσάφι της γης», υποστήριξε.

«Αν προχωρήσει ο χρυσός η Θράκη θα πτωχεύσει περιβαλλοντικά»

Την εκτίμηση ότι αν προχωρήσει η εκμετάλλευση χρυσού σε Σάπες ή Πέραμα, «θα γραφτεί [στην ιστορία] πέρα από την οικονομική και η περιβαλλοντική πτώχευση της Θράκης, αφού οι περιβαλλοντικές καταστροφές θα είναι ανεπανόρθωτες και η επίπτωση στη δημόσια υγεία δραματική», διατύπωσε στην εκδήλωση ο υφηγητής του Ινστιτούτου Ορυκτολογίας-Πετρολογίας του Πανεπιστημίου Αμβούργου, Κυριάκος Αρίκας.

Μεταξύ άλλων ανέφερε ότι δεκάδες γραφικοί λοφίσκοι (πυριτιδικά «καπέλα») στην περιοχή του Εβρου κινδυνεύουν να «εξαφανιστούν και να μετατραπούν σε κρατήρες», ενώ πρόσθεσε ότι όλος ο χώρος της επιθερμικής ζώνης από τα Βορειοανατολικά των Σαπών μέχρι την παραλία Περάματος κινδυνεύει να γίνει μελλοντικά ένα πελώριο συγκρότημα ανοιχτών μεταλλείων, με επιφανειακά ορυχεία, επιχωματώσεις και δηλητηριώδη απόβλητα. Ισχυρίστηκε ότι η μέση περιεκτικότητα χρυσού, π.χ, στον Λόφο Περάματος, είναι 3,6 γραμμάρια/τόνο και το κατώτερο όριο εκμεταλλευσιμότητας μόνο 1 γραμμάριο/τόνο, άρα μπορεί κάποιος να υπολογίσει τις μάζες πετρωμάτων που πρέπει να εξορυχθούν.

Αναφερόμενος δε, σε σχεδιαζόμενο φράγμα μεταλλευτικών τελμάτων στην περιοχή, ανέφερε ότι το 2001-2010 έχουν γίνει 15 δυστυχήματα σε τέτοια φράγματα (π.χ., στην Ουγγαρία), με αποτέλεσμα τη μόλυνση περιοχών και το 196-2010 κατεγράφησαν 91 θραύσεις.

Επιπτώσεις στο θαλάσσιο περιβάλλον και τα παράκτια νερά της περιοχής της επένδυσης χρυσού στη Β. Χαλκιδική έχουν και θα έχουν οι νέες λιμενικές εγκαταστάσεις στο Στρατώνι, αλλά και η συνολική μεταλλευτική δραστηριότητα, σύμφωνα με τον καθηγητή του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ, Γιάννη Κρεστενίτη.

«Οι επιπτώσεις δεν έχουν μελετηθεί και αποτιμηθεί με την απαραίτητη για το όλο θέμα σπουδαιότητα. [...]Η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) θα έπρεπε να μην έχει γίνει δεκτή και να μην είχε χορηγηθεί η σχετική αδειοδότηση», ισχυρίστηκε ο καθηγητής, συντονιστής του Συμβουλίου Περιβάλλοντος ΑΠΘ.

ΑΛΟΗ,το «Θαυματουργό Φυτό»..

Η Αλόη συχνά αποκαλείται το «Θαυματουργό Φυτό» ή «Φυτό των Εγκαυμάτων».

Στην αρχαιότητα, την αποκαλούσαν «Bότανο της Αθανασίας»

H αλόη ανήκει στην οικογένεια των Liliaceae. To γένος αυτό περιλαμβάνει περισσότερα από 350 είδη, από τα οποία μόνο δύο είναι σημαντικά για την καλλιέργεια της αλόης για θεραπευτική και κοσμητολογική χρήση. H Aloe Ferox Miller ευδοκιμεί στη Nότιο Aφρική και δίνει την «αλόη του Aκρωτηρίου» , ενώ η Aloe Vera, η μόνη με κίτρινα λουλούδια από τις Δυτικές Iνδίες, δίνει το προϊόν το οποίο είναι γνωστό ως «αλόη των Barbados».

Tα φύλλα της αλόης είναι χοντρά, χυμώδη και σαρκώδη και μπορούν να παρουσιάζουν μεγάλη διαφορά ως προς το μέγεθος. Aπό το κέντρο του φυτού βγαίνει μια ταξιανθία λουλουδιών με ζωηρά χρώματα (συνήθως κόκκινο ή ροζ), ανάλογα με την ποικιλία του φυτού.

Tο ώριμο φυτό θα αναπτυχθεί σε ύψος μέχρι 7,5 μέτρα. Τη συναντάμε σε σχετικά θερμές περιοχές της γης, υπάρχει δε σε αφθονία και στην Ελλάδα

αλλά ως αυτοφυές φυτό φύεται στη Φλόριντα και πρωταρχικά στις ακτές της Λουιζιάνα της Αλαμπάμα, του Μισισιπή, στη Τζώρζια, στη Βόρεια και Νότια Καρολίνα.

Η Aloe Vera καλλιεργείται σε χώρες με τροπικό και ημιτροπικό κλίμα.

Η καλύτερη εποχή για το φύτεμα της είναι μεταξύ Απριλίου και Αυγούστου.

Στις φυτείες η aloe Vera φυτεύεται σε σειρές. Ανάμεσα σε κάθε σειρά και πριν το φύτεμα υπάρχει ήδη αρδευτικό κανάλι ενώ το έδαφος οργώνεται και λιπαίνεται. Η φυτεία είναι δυνατόν να δώσει ικανοποιητική ποσότητα aloe Vera από το πρώτο κιόλας έτος. Αυτό βέβαια εξαρτάται και από το μέγεθος των φυτών που θα φυτευτούν.

Το καλύτερο έδαφος για την καλλιέργεια της αλόης είναι αυτό με ελαφρώς αλκαλικό PH. Αν το έδαφος είναι πολύ όξινο π.χ. με PH=8 η ανάπτυξη του φυτού θα είναι περιορισμένη και αργή. Σύμμαχοι του φυτού είναι ο ήλιος και το εύκρατο κλίμα ενώ δεν αντέχει στις χαμηλές θερμοκρασίες και την υπερβολική υγρασία.

Η ιδανική θερμοκρασία για τη σωστή ανάπτυξη και εξέλιξη του φυτού είναι μεταξύ 20 και 25 βαθμούς Κελσίου ενώ πρέπει να αποφεύγονται οι πολύ απότομες αλλαγές στις θερμοκρασίες μεταξύ μέρας και νύχτας.

Επίσης συνιστάται η προστασία από ρεύματα του αέρα που θα μπορούσαν να σπάσουν τα βλαστάρια του φυτού. Η αλόη γενικά αντέχει στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού, αν και ενδέχεται να επιβραδύνουν ελαφρά την ανάπτυξή της αν παραμένουν συνέχεια αυξημένες. Πρόκειται για φυτό με μεγάλη ικανόητα προσαρμογής γι’ αυτό και το συναντάμε σε διάφορα μήκη και πλάτη της γης.

 H αλόη βέρα διακρίνεται για τις πολλές θεραπευτικές της ιδιότητες και τη χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία του καταρράκτη!

Είναι χυμώδης, μοιάζει αρκετά με κάκτο, αλλά στην πραγματικότητα ανήκει στην οικογένεια των κρινοειδών και συγγενεύει με το κρεμμύδι, το σκόρδο και το σπαράγγι.

Το ζελέ που βρίσκεται στο εσωτερικό του φύλλου της Αλόης μπορεί να ωφελήσει τον άνθρωπο ως πόσιμος χυμός, με πολλά θρεπτικά συστατικά, ενώ μπορεί ακόμα να συνδυαστεί και με άλλα συστατικά, για κρέμες και λοσιόν που χρησιμοποιούνται τοπικά, θρέφουν το δέρμα και βελτιώνουν σημαντικά την ποιότητά του

Η φυσική αντιφλεγμονώδης και αντιμικροβιακή δράση της Αλόης Βέρα συνδυάζεται με τα θρεπτικά της συστατικά, για να υποβοηθήσει στην αντιμετώπιση/βελτίωση διαφόρων προβλημάτων. Οι περισσότεροι άνθρωποι που χρησιμοποιούν Αλόη αναφέρουν μια γενική αίσθηση ευεξίας. Οι πιο πολλοί δηλώνουν πως τους κάνει πιο ήρεμους και με λιγότερο άγχος. Αυτή η δήλωση σχετίζεται με την ενισχυτική επίδραση της Αλόης στο ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο εναρμονίζεται και λειτουργεί πιο ομαλά, ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο το σώμα μας απέναντι στις εξωτερικές επιθέσεις.

Η Αλόη Βέρα δεν επιδρά "μαγικά" στον οργανισμό. Ενεργεί στον επιθήλιο ιστό και το ανοσοποιητικό σύστημα. Αυτό υποστηρίζεται από πάρα πολλές ανέκδοτες αποδείξεις, καθώς πολλές χιλιάδες ανθρώπων ανά τους αιώνες έχουν αναφέρει οφέλη της Αλόης σε ποικίλες περιπτώσεις.
Το ζελέ της Αλόης Βέρα περιέχει πάνω από 200 συστατικά. Από τα οποία τα 75 είναι απαραίτητα για την καλή λειτουργία του οργανισμού μας.

Περιέχει μια ποικιλία βιταμινών, οι πιο σημαντικές όμως είναι η αντιοξειδωτικές βιταμίνες C, E και η Βήτα Καροτίνη, πρόδρομος της βιταμίνης Α. Η Αλόη είναι επίσης από τα λίγα φυτά που περιέχουν βιταμίνη Β12, πολύ σημαντική για τους χορτοφάγους.


 

ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΡΥΠΑΝΣΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΓΕΙΑ!!

Η ρύπανση αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα για το περιβάλλον και τον άνθρωπο.Ατμοσφαιρική ρύπανση ονομάζεται η παρουσία στην ατμόσφαιρα ρύπων, δηλαδή κάθε είδους ουσιών, θορύβου ή ακτινοβολίας σε ποσότητα, συγκέντρωση ή διάρκεια τέτοια ώστε να είναι δυνατόν να προκληθούν αρνητικές συνέπειες στην ανθρώπινη υγεία, στους ζωντανούς οργανισμούς και στα οικοσυστήματα.

Όσον αφορα την προέλευση των ρύπων δημιουργούνται από φυσικούς παράγοντες,άνεμοθύελλες με σκόνη .ανέμους  που συμπαρασύρουν υδροσταγονίδια που περιέχουν άλατα αποτελώντας, έτσι, συνεχή πηγή ατμοσφαιρικών αιωρημάτων,την χλωρίδα που παράγει υδρογονάνθρακες,οι ωκεανοί με την  δράση των  βενθικών και φυτοπλαγκτονικών οργανισμών οδηγεί στην παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων θειούχων ενώσεων,ανθρώπινους παράγοντες,συγκεκριμένα τη βιομηχανική δραστηριότητα (συμπεριλαμβανομένου και του τομέα παραγωγής ενέργειας), οι μεταφορές(οι ρύποι από τα μεταφορικά μέσα,αυτοκίνητα κλπ)και οι κεντρικές θερμάνσεις και η καύση της βιομάζας.

Οι ατμοσφαιρικοί ρύποι που κατά κύριο λόγο απασχολούν τις ανά τον κόσμο υπηρεσίες προστασίας του περιβάλλοντος είναι οι παρακάτω: το διοξείδιο του θείου, το μονοξείδιο του άνθρακα, τα οξείδια του αζώτου, οι υδρογονάνθρακες, το όζον, ο καπνός, τα αιωρούμενα σωματίδια και ο μόλυβδος.Οι ρύποι καταλήγουν με τις βροχοπτώσεις σε υδάτινα οικοσυστήματα και έπειτα στον άνθρωπο.

Οι ρύποι έχουν πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπου.Συγκεκριμένα από τους πιο σοβαρούς είναι το μονοξείδιο του άνθρακά,που εμφανίζει μεγάλη τάση να ενωθεί με την αιμογλοβίνη του αίματος και να σχηματίσει ανθρακυλαιμοσφαιρίνη ελαττώνοντας έτσι την ικανότητα του αίματος να μεταφέρει ικανή ποσότητα οξυγόνου στους ιστούς με αποτέλεσμα να εμφανίζονται συμπτώματα ανοξίας. Επίσης επηρεάζεται το κεντρικό νευρικό σύστημα, αρχίζοντας από κεφαλαλγίες και αναπνευστικές δυσκολίες και μπορεί να φτάσει μέχρι το θάνατο.Το διοξείδιο του θείου  και τα αξείδια του αζώτου που είναι γενικά αέρια επικίνδυνα. Επιδρούν  στο αναπνευστικό σύστημα, ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με υψηλές συγκεντρώσεις αιωρουμένων σωματιδίων και υγρασία. Εισπνεόμενα προκαλούν ερεθισμό του βλεννογόνου, του ρινοφάρυγγα, του λάρυγγα και των βρόγχων, σε ακραίες καταστάσεις μπορεί να προκληθεί σπασμός του λάρυγγα και πνευμονικό οίδημα.Το όζον είναι ένα εξαιρετικά τοξικό αέριο. Η παρουσία του στην στρατόσφαιρα συμβάλει αποφασιστικά στην προστασία των ανθρώπων, ζώων και φυτών από την υπεριώδη ακτινοβολία, αντίθετα όμως στην χαμηλότερη ατμόσφαιρα το όζον αποτελεί ένα ισχυρό και ερεθιστικό ρύπο ο οποίος βλάπτει την ανθρώπινη υγεία, τις αγροτικές καλλιέργειες ακόμη και τα δομικά υλικά. Προκαλεί λάττωση των πνευμονικών λειτουργιών, βήχα, δύσπνοια, άσθμα. Έκθεση του ατόμου σε εξαιρετικά υψηλές συγκεντρώσεις (>9 ppm) μπορεί να προκαλέσει ζάλη εμετούς κ.ά.


ΣΧΙΖΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΔΑΣΟΛΟΓΟΣ - ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΛΟΓΟΣ ΑΠΘ
πληροφορίες άρθρου: Χρυσουλίδου Αθηνά  Μηχανολόγος Μηχανικός ΑΠΘ 

ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΧΑΜΟΜΗΛΙΟΥ!!!

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ: Asteraceae

Καταγωγή – Εξάπλωση

Το «γερμανικό» χαμομήλι (Matricaria recutita) είναι ετήσιο ποώδες φυτό της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της βόρειοδυτικής Ασίας.

Καλλιεργείται και στην Αμερική όπου πλέον έχει προσαρμοσθεί πλήρως.

Το «ρωμαϊκό» χαμομήλι (Chamaemelum nobile) είναι πολυετές ποώδες φυτό με παρόμοιες χρήσεις, αλλά δεν παρουσιάζει το ίδιο εμπορικό ενδιαφέρον.

Η φαρμακευτική χρήση των αποξηραμένων ανθέων του ήταν γνωστή από τον αρχαίο κόσμο, την Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Ρώμη. Στην αρχαία Αίγυπτο το φυτό ήταν αφιερωμένο στον θεό ήλιο. Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα η χρήση του διευρύνθηκε όταν πλέον χρησιμοποιήθηκε ως φάρμακο για πολλές παθήσεις. Η ονομασία του προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις χαμαί+μήλον, δηλαδή το φυτό που μεγαλώνει χαμηλά στο έδαφος, και τα φρέσκα άνθη του έχουν ένα ευχάριστο άρωμα μήλου.

Χώρες παραγωγής

Καλλιεργείται για εμπορικούς σκοπούς στην Ευρώπη και σε χώρες της πρώην ΕΣΣΔ (Λευκορωσία, Ουκρανία,) στον Βόρειο Καύκασο, στη Νότια Σιβηρία, στην Βόρεια Αφρική (Αίγυπτος, Αιθιοπία), στην Ασία (Τουρκία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, τη Βόρεια Ινδία και την Ιαπωνία), στην Βόρεια και Νότια Αμερική (Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ, Κούβα, Αργεντινή, και τη Βραζιλία) και τη Νέα Ζηλανδία.

Αποδόσεις

Οι αποδόσεις σε αποξηραμένο προϊόν εξαρτώνται από την ημερομηνία σποράς ή μεταφύτευσης , τον τύπο του εδάφους, το κλίμα, την πυκνότητα των φυτών και την άρδευση. Κυμαίνονται μεταξύ 2 – 6 τόνοι ανά εκτάριο ενώ η παραγωγή σε αιθέριο έλαιο φθάνει τα 4 κιλά / εκτάριο.

Περιγραφή του φυτού

Είναι μονοετές ποώδες φυτό, με όρθια ανάπτυξη, με λείο και πολυδιακλαδισμένο βλαστό, με φωτεινό πράσινο χρώμα και φύλλα μακριά δις ή τρις πτεροσχιδή.

Το ρωμαϊκό χαμομήλι είναι πολυετές ποώδες φυτό που δεν ξεπερνάει σε ύψος τα 30 εκ. με φύλλα πτεροσχιδή αλλά με πιο λεπτή και μικρή κατασκευή.

Τα άνθη και στα δύο είδη μοιάζουν, με ανθίδια λευκά γλωσσοειδή, σχηματισμένα γύρω από το κεντρικό κίτρινο στέλεχος του άνθους, με κωνικό (κοίλο σχήμα) προεξέχοντα ταξιανθικό δίσκο στο γερμανικό χαμομήλι και πεπλατυσμένο στο ρωμαϊκό.

Ποικιλίες

Γνωστές ποικιλίες που καλλιεργούνται για εμπορικούς σκοπούς είναι οι ποικιλίες Βona, New Bona και Bode-gold, Kosice ii και Koice 1.

Φύτευση / Αποστάσεις και Επεξεργασία

Αποστάσεις φύτευσης μεταξύ και επί των γραμμών 30Χ30 εκ. έχουν καλά αποτελέσματα στις αποδόσεις σε άνθη και αιθέριο έλαιο (Rajeshmari Nidagundi and Laxminarayan Hegde 2006).

Καλές αποδόσεις σε αιθέριο έλαιο ανά μονάδα βάρους ξηρού προϊόντος με υψηλή περιεκτικότητα σε χαμαζουλένιο βρέθηκαν σε αποστάσεις φύτευσης 50Χ40 εκ. σε περιοχές του Ιράν.

Γίνεται στο στάδιο της πλήρους άνθησης σε θερμοκρασίες από 22 έως 25˚C και εκτείνεται σε μια περίοδο 3-6 εβδομάδων τους Μήνες Απρίλιο – Μάιο . Η άνθιση είναι έντονη και συνεχής και κάθε φορά συλλέγονται τα άνθη που έχουν ήδη αρχίσει να ανοίγουν. Καλλιέργειες που συλλέγονται κατά το στάδιο του ανοίγματος των ανθέων δίνουν περισσότερη απόδοση σε αιθέριο έλαιο από άλλες που συγκομίζονται με περισσότερο ή λιγότερο ώριμα άνθη (Franzé Hölzl 1978) . Συνεπώς η εποχή της συγκομιδής για την βέλτιστη απόδοση του σε αιθέριο έλαιο μπορεί να προβλεφθεί από την συνεχή παρατήρηση της καλλιέργειας. Η συγκομιδή γίνεται με κατάλληλα μηχανήματα και συλλέγονται μόνο οι κεφαλές των ανθέων.

Η ξήρανση γίνεται είτε με φυσικό τρόπο σε κατάλληλους ξηρούς χώρους σε θερμοκρασία περιβάλλοντος είτε με  ρεύμα ξηρού αέρα σε θερμοκρασία κάτω των 40^ο C.

Άλλοι μέθοδοι ξήρανσης που έχουν δοκιμαστεί είναι με εμβάπτιση σε υγρό άζωτο και με βαθιά κατάψυξη (λυοφυλοποίηση).

Η ξήρανση με ρεύμα ξηρού αέρα εφαρμόζεται σήμερα σε πολλές χώρες.

Η επεξεργασία του αποξηραμένου προϊόντος πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατόν διότι η αποθήκευση του πέραν των 6 μηνών έχει ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση της ποιότητας του.

Αιθέριο έλαιο

Τα μέρη του φυτού που προορίζονται για απόσταξη αφορούν στα νωπά και αποξηραμένα άνθη

Για παραγωγή αιθέριου ελαίου η μέθοδος απόσταξης έχει άμεση επίδραση στις αποδόσεις και στην ποιότητα του για αυτό σήμερα χρησιμοποιούνται σύγχρονοι αποστακτήρες ατμού που εξάγουν υψηλής ποιότητας αιθέριο έλαιο.

Τα βασικά συστατικά που περιέχονται στο αιθέριο έλαιο είναι διάφορα τερπένια ( χαμαζουλένιο, η α-βισαβολόλη και τα οξείδια της Α και Β), φλαβονοειδή (απεργινίνη, λουτεολίνη) κουμαρίνες (ουμπελιφερόνη) και άλλα όπως χολίνες και τανίνες.

Δείκτης καλής ποιότητας είναι το μπλέ χρώμα που υποδηλώνει την παρουσία των τερπενίων και των φλαβονοειδών κυρίως χαμαζουλένιου.

Η περιεκτικότητα σε α- βισαβολόλη και των οξειδίων της έχουν μεγάλη φαρμακευτική αξία.

Ανάλογα με τα ποσοστά περιεκτικότητας τους, το αιθέριο έλαιο διακρίνεται σε τέσσερις χημειότυπους: Έτσι μπορεί να κυριαρχεί το οξείδιο της βισαβολόλης Α, χημειότυπος Α, οξείδιο της βισαβολόλης Β, χημειότυπος Β, η α- βισαβολόλη χημειότυπος C και τέλος μπορεί να υπάρχουν η α- βισαβολόλη και τα οξείδια της σε αναλογία 1:1 χημειότυπος D

Αγορέςκαι Χρήσεις

Απολαμβάνει μεγάλη ζήτηση τόσο στην εγχώρια όσο και την διεθνή αγορά λόγω της μεγάλης φαρμακευτικής του αξίας. Στις παγκόσμιες πωλήσεις βοτάνων κατέχει την πέμπτη θέση. Η παγκόσμια παραγωγή σε αιθέριο έλαιο το 1989 σύμφωνα με το USDA ήταν 5,4 τόνοι ενώ η παγκόσμια παραγωγή σε αποξηραμένα άνθη το 1998 ήταν 1000 τόνοι.

Το γερμανικό χαμομήλι διατίθεται είτε ως αποξηραμένο προϊόν είτε ως μπλε αιθέριο έλαιο. «Μπλέ έλαιο» είναι η εμπορική ονομασία του αιθέριου ελαίου που παράγεται από το γερμανικό χαμομήλι.

Χρησιμοποιείται στην Φαρμακοβιομηχανία τη Βιομηχανία τροφίμων, καλλυντικών αρωμάτων και ειδών προσωπικής φροντίδας και υγείας, στην ζαχαροπλαστική και στην ποτοποιία.

Έχει αντιφλεγμονώδεις, αντιπυρετικές, αντισηπτικές, αντιβακτηριακές και αντιμυκητιακές ιδιότητες.




ΣΧΙΖΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 
ΔΑΣΟΛΟΓΟΣ - ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΛΟΓΟΣ  ΑΠΘ

ΠΩΣ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΟΥΜΕ ΔΑΣΗ ΑΠΟ ΚΑΣΤΑΝΙΑ

Η καλλιέργεια της καστανιάς που υποστηρίζεται από το Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών απευθύνεται σε ορεινές και ημιορεινές περιοχές της χώρας και μπορεί να αξιοποιήσει χιλιάδες στρέμματα που σήμερα παραμένουν ακαλλιέργητα. Παρόλο μάλιστα που η καστανιά αναπτύσσεται σε 28 νομούς, η καστανοκαλλιέργεια εμφανίζεται σε καθεστώς εγκατάλειψης σε όλα τα επίπεδα (κυβέρνησης, Τοπικής Αυτοδιοίκησης και παραγωγών), ενώ και το κάστανο στην ελληνική αγορά είναι ένα παρεξηγημένο προϊόν. Καταναλώνεται σε ποσοστό περίπου 90% ως νωπό, τρεις μήνες πριν από τα Χριστούγεννα και τρεις μήνες μετά.

Η Ελλάδα, αν και θα μπορούσε να είναι εξαγωγική χώρα, εισάγει 6.000-7.000 τόνους νωπό κάστανο ετησίως από την Τουρκία, την Πορτογαλία, την Κίνα και τη Ν. Κορέα και άγνωστη ποσότητα μεταποιημένου από την Ιταλία και τη Γαλλία.

Η ελληνική παραγωγή κάστανου μπορεί όχι μόνο να ανακάμψει, αλλά και να διπλασιαστεί, αρκεί να υπάρξει μια δυναμική πολιτική που να επικεντρωθεί στα εξής σημεία:

• Στην πιστοποίηση του ελληνικού γενετικού υλικού καστανιάς και στην παραγωγή και διάθεση άριστου εντόπιου φυτευτικού υλικού σε προσιτές τιμές.
• Στην καθιέρωση κινήτρων για την αντικατάσταση των υπέργηρων δένδρων με νέα δένδρα, πιο αποδοτικών ποικιλιών ή προελεύσεων και σε διάστημα μίας 10ετίας.
• Στην ίδρυση νέων σύγχρονων καστανεώνων όπου οι κλιματεδαφικές συνθήκες το επιτρέπουν.
• Στη χρήση της καστανιάς σε αναδασωτικά προγράμματα και δασώσεις αγρών, καθόσον αποτελεί πολύτιμο, αυτόχθονο, δασοπονικό είδος, ενώ παρέρχεται και ο κίνδυνος της ασθένειας του έλκους της καστανιάς.
• Στην ίδρυση ανά ευρύτερη καστανοπαραγωγό περιοχή κατάλληλης υποδομής για την ποιοτική ταξινόμηση (διαλογητήρια) και συντήρηση του προϊόντος (ψυγεία).
• Στην έκδοση Προεδρικού Διατάγματος για την καθιέρωση προδιαγραφών ποιοτικής ταξινόμησης του ελληνικού κάστανου.
• Στην ίδρυση ιδιωτικών ή συνεταιριστικών βιομηχανιών τυποποίησης, μεταποίησης και συντήρησης του κάστανου ώστε να αυξηθεί η απορρόφησή του στην αγορά και να καταστεί διαθέσιμο όλο τον χρόνο.
• Στη διαφήμιση των ευεργετικών διατροφικών του χαρακτηριστικών και βιολογικής καθαρότητας του προϊόντος.
• Στη βελτίωση της εμπορίας του νωπού και μεταποιημένου καρπού.
• Στην αξιοποίηση του κάστανου ως στοιχείου ανάπτυξης αγρο-τουρισμού ιδιαίτερα κατά την περίοδο ωρίμανσης και συλλογής των καρπών με γιορτές κάστανου και άλλες εκδηλώσεις.
• Στη συστηματική εκπαίδευση και ενημέρωση των παραγωγών σε θέματα σχετικά με το κάστανο και την καλλιέργειά του από ειδικευμένους επιστήμονες (σεμινάρια, εκλαϊκευμένο έντυπο υλικό).

Οι τεχνικές φύτευσης και η καταπολέμηση των ασθενειών

Η καλλιέργεια της καστανιάς μπορεί να αξιοποιήσει σημαντικό ποσοστό ορεινών και ημιορεινών περιοχών της χώρας. Σύμφωνα με την παραδοσιακή τεχνική, οι παραγωγοί φυτεύουν άγρια υποκείμενα στα κτήματά τους σε φυτευτικό σύνδεσμο από 8Χ8 έως 10Χ10 μ. Οταν τα δενδρύλλια φθάσουν σε ηλικία περίπου 3 ετών, τότε προβαίνουν σε εμβολιασμό (ενοφθαλμισμό ή με σχιστό και υπόφλοιο εγκεντρισμό) με εμβόλια τα οποία προμηθεύονται από εκλεκτούς φαινότυπους (plus trees) που κατά την κρίση τους εντοπίζουν σε δικά τους ή γειτονικά κτήματα.

Ομως, στον 21ο αιώνα η προσέγγιση αυτή είναι εντελώς απαράδεκτη. Οι παραγωγοί θα πρέπει πρώτα να προβαίνουν σε εδαφολογική ανάλυση των αγροτεμαχίων τους. Εάν το έδαφος είναι κατάλληλο, θα πρέπει να κάνουν έρευνα αγοράς και να προμηθεύονται τα δενδρύλλια επιθυμητής ποικιλίας ή προέλευσης. Μετά την καταπολέμηση του έλκους της καστανιάς και τον έλεγχο της μελάνωσης με φειδωλή άρδευση, δεν υπάρχει κανένας λόγος οι ενδιαφερόμενοι καλλιεργητές να καταφεύγουν σε γαλλικές ή άλλες ξενόφερτες ποικιλίες με άνοστο καρπό («πατάτα») και οι οποίες διαφημίζονται ως ανθεκτικές σε ασθένειες.




ΣΧΙΖΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΓΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΑΣΟΛΟΓΟΙ - ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΛΟΓΟΙ ΑΠΘ

ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΥΒΡΙΔΙΑ ΦΡΟΥΤΩΝ ΚΑΙ ΛΑΧΑΝΙΚΩΝ

Γίνεται μεγάλος διάλογος για τα μεταλλαγμένα τρόφιμα στον πλανήτη και πως αυτά επηρεάζουν τον ανθρώπινο οργανισμό. 

Υβρίδιο είναι το αποτέλεσμα της διασταύρωσης δύο γενετικά ανόμιων ατόμων, τα οποία όμως εκφράζουν κάποιο κοινό χαρακτηριστικό με διαφορετικό τρόπο.

Στις αγροτικές καλλιέργειες, αγρότες και γεωπόνοι χρησιμοποιούν τον όρο για τις διαφορετικές ποικιλίες του ίδιου είδους (π.χ. καλαμπόκι) που συνήθως έχουν δημιουργηθεί με τεχνητό τρόπο για να παράγουν μεγαλύτερες ποσότητες ή πιο ανθεκτικά φυτά. Υπάρχουν παραδείγματα υβριδίων που έχουν δημιουργηθεί με φυσικό τρόπο.

Δεν είναι γεννετικά τροποποιημένα προϊόντα αλλά διαστάυρωση ειδών. Ωστόσο εγείτρονται αρκετά ερωτήματα όσον αφορά στην παρέμβαση που προκαλούν στο φυσικό περιβάλλον αλλά και στις γεωργικές καλλιέργειες. Τα υβριδικά φυτά είναι πιο ανθεκτικά στις ασθένειες και περισσότερο παραγωγικά, αλλά με τίμημα πολλές φορές την αυθεντική γεύση και το γνήσιο άρωμα. Επίσης να τονίσουμε ότι πολλά είδη απειλούνται με εξαφάνιση εξαιτίας της σχαδόν αποκλειστικής καλλιέργειας υβριδίων.

Σας παρουσιάζουμε μερικά από τα πιο περίεργα υβρίδια φρούτων και λαχανικών....

 

ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΒΕΡΙΚΟΚΟ (PLUOT)

 ΡΩΜΑΙΚΟ ΜΠΡΟΚΟΛΟ

 

ΡΑΠΑΝΑΚΙ ΚΑΡΠΟΥΖΙ

 Υπάρχουν πολλά περίεργα φρούτα και λαχανικά,βλαβερά ή όχι για τον άνθρωπο,νόστιμα ή άγευστα,θα είναι δύσκολο να πείσουν όμως για την αξιοπιστία.


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ  ΑΠΟ  ksipnistere.blogspot.com
 

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ ΣΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΟΞΥΓΟΝΟΥ!!!

Τα δέντρα είναι ένα σημαντικό συστατικό του φυσικού τοπίου λόγω της ικανότητάς τους να προλαμβάνουν την διάβρωση και να δημιουργούν καταφύγιο μέσα και κάτω από το φύλλωμά τους. Τα δέντρα διαδραματίζουν επίσης έναν σημαντικό ρόλο στην παραγωγή του οξυγόνου και τη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, καθώς επίσης και στον μετριασμό των επίγειων θερμοκρασιών. Είναι επίσης στοιχεία στον εξωραϊσμό και τη γεωργία, και για την αισθητική τους και για τις συγκομιδές των οπωρώνων τους (όπως τα μήλα). Το ξύλο από τα δέντρα είναι ένα οικοδομικό υλικό, καθώς επίσης και μια πηγή ενέργειας σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες. Τα δέντρα διαδραματίζουν επίσης έναν ρόλο σε πολλά μυθολογικά έργα. Το 2005, υπήρχαν περίπου 400 δισεκατομμύρια δέντρα στη γη, περίπου 61 ανά άτομο.

Τα φυτά κάνουν τα αντίθετο απότι  ο άνθρωπος.Δεσμέυουν διοξείδιο του άνθρακά και παράγουν οξυγόνο.

Yπάρχουν πολλά είδη που παράγουν οξυγόνο και δεσμεύουν ρύπους και διοξείδιο του άνθρακα.Τα είδη που χρησιμοποιούνται είναι τα ανθοφόρα φυτά(κυρίως χρυσάνθεμα και πετούνιες),οι θάμνοι(κυρίως αρωματικά φυτά).πλατύφυλλα είδη και κωνοφόρα είδη.Τα πεύκα και τα έλατα από τα κωνοφόρα και οι λεύκες και οι βελανιδιές απο τα πλατύφυλλα παράγουν μεγάλη ποσότητα οξυγόνου.Ακόμη πολλά άλλα είδη όπως μπαμπού και διαφόρα φυτά εσωτερικού χώρου,καθώς και αναρριχώμενα βοηθούν στην παραγωγή οξυγόνου και καθαρίζουν την ατμόσφαιρα.  

ΣΧΙΖΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 

ΔΑΣΟΛΟΓΟΣ - ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΛΟΓΟΣ ΑΠΘ

Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΘΥΜΑΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

H καλλιέργεια του θυμαριού αποτελεί μια κερδοφόρα καλλιέργεια αρωματικών φυτών με ικανοποιητικές αποδόσης.Το θυμάρι έχει πολλές εφαρμογές λόγω των ιδιοτήτων του,στην μαγειρική,στα καλλυντικά,στη φαρμακευτική και στη μελισσοκομία.Το μέλι από το θυμάρι αποτελεί ένα απο τα καλύτερα και ακριβότερα,λόγω της εξαιρετικής του γεύσης και οσμής.

Επιστημονική ονομασία : Thymus vulgaris

Κοινή Ονομασία: Θυμάρι το κοινό

Οικογένεια: LAMIACEAE

Το όνομα  για πρώτη φορά δόθηκε από τους αρχαίους Έλληνες και προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα Θύω που σημαίνει θυσιάζω για αυτό άλλωστε και το χρησιμοποιούσαν ως θυμίαμα στους ναούς.  Άλλη εκδοχή αναφέρει ότι προέρχεται από την λέξη Θύμων που σημαίνει θαρραλέος. Είναι γνωστό ότι οι Ρωμαίοι στρατιώτες το χρησιμοποιούσαν για να αποκτήσουν δύναμη και ενεργητικότητα. Άλλες πηγές αναφέρουν την χρήση του από τους Σουμέριους κατά το 3.500 π.χ. αλλά και από τους Αιγυπτίους που το ονόμαζαν Θαμ και το χρησιμοποιούσαν ως Βαλσαμωτικό και ως αρωματικό.

Το Θυμάρι είναι ένας μικρός πολυετής θάμνος,  που σπάνια αυξάνεται περισσότερο από 40 εκατοστά ύψος. Η ανάπτυξη του είναι όρθια όσο και έρπουσα.

Το γένος Thymus περιλαμβάνει περίπου 215 είδη καθώς και πολλά υβρίδια.

Διακρίνουμε τρεις κύριες ποικιλίες που καλλιεργούνται για χρήση :

T. vulgaris το κοινό θυμάρι, με έρπουσα ανάπτυξη και με κίτρινο, αργυρό ή ποικιλόχρωμο φύλλωμα χρησιμοποιούμενο περισσότερο στην μαγειρική.

Τ. Zygis μοιάζει με το παραπάνω και χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή αιθέριου ελαίου.

Τ. citriodorus λεμονοθύμαρο, με όρθια ανάπτυξη και φύλλωμα αργυρό έως αργυρόχρυσο, με πολύ έντονο άρωμα λεμονιού.

Στην Ελλάδα τα παραγόμενα προϊόντα της καλλιέργειας διατίθενται στην αγορά είτε ως νωπά είτε  ως αποξηραμένα. Οι αποδόσεις σε νωπό προϊόν κυμαίνονται από 5 έως 6 τόνους / εκτάριο (1 εκτάριο=10 στρέμματα) ενώ σε ξηρή δρόγη φθάνουν και τους 2 τόννους  / εκτάριο. Οι αποδόσεις σε αιθέριο έλαιο κυμαίνονται από 0,05 – 0,5% ανάλογα με την ποικιλία.

Στην περίπτωση που η καλλιέργεια αρδεύεται οι αποδόσεις σε νωπό προϊόν μπορούν να φθάσουν και τους 15 τόννους / εκτάριο με απόδοση σε αιθέριο έλαιο 0,5 έως 1% ή 75 έως 150 kg / εκτάριο ετησίως.Σε ξηρικές καλλιέργειες οι αποδόσεις διαφέρουν σημαντικά.

Το 90% περίπου της παγκόσμιας ποσότητας σε αιθέριο έλαιο θυμαριού παράγεται στην Ισπανία.

Αυξάνεται καλά σε εύκρατα κλίματα, σε ζεστές, ξηρές και ηλιόλουστες περιοχές.  Είναι απαιτητικό σε φως γι αυτό και θα πρέπει να αποφεύγεται η καλλιέργεια του σε σκιαζόμενες θέσεις, ώστε να αποδίδει τα μέγιστα.

Χρήσεις

Το κύριο συστατικό του αιθέριου ελαίου του θυμαριού, η θυμόλη, χρησιμοποιείται ευρέως στην αρωματοποιία, στην Φαρμακευτική, στην κοσμετολογία καθώς και στην ποτοποιία (παραγωγή λικέρ).

Βρίσκει εφαρμογή στην βιομηχανία τροφίμων και την ζαχαροπλαστική είτε ως αντιοξειδωτικό είτε για να προσδώσει άρωμα και εμφάνιση.

Η θυμόλη είναι αποτελεσματική κατά της σαλμονέλας και του σταφυλόκοκκου.

Οι αντισηπτικές ιδιότητες του θυμαριού λειτουργούν ευεργετικά στο ανοσοποιητικό σύστημα και στις λοιμώξεις του αναπνευστικού.

Χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση δερματολογικών προβλημάτων από ακμή,  δερματίτιδα, εκζέματα,  τσιμπήματα εντόμων και διευκολύνει την πέψη του στομάχου.

Το αιθέριο έλαιο του  χρησιμοποιείται στην  αρωματαθεραπεία (χημειότυπος θυμόλης, λιναλοόλης)  για την ανακούφιση ρευματικών και ισχιαλγικών παθήσεων.

Είναι χρήσιμο για την διατήρηση καλής στοματικής υγιεινής, λειτουργεί ως αντιμυκητιακό, αντιψωριακό  και ως διεγερτικό.





ΚΩΣΤΑΣ ΓΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΧΙΖΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΔΑΣΟΛΟΓΟΙ - ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΛΟΓΟΙ ΑΠΘ

ΠΕΡONOΣΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΑΜΠΕΛΟΥ:ΟΙ ΖΗΜΙΕΣ,ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ

ΠΕΡΟΝΟΣΠΟΡΟΣ(ΟΝΟΜΑ: Plasmopara viticola.Peronosporaceae, Φυκομύκητες)

O περονόσπορος αποτελεί το σπουδαιότερο πρόβλημα της αμπελοκαλλιέργειας σε παγκόσμιο επίπεδο, διότι είναι δυνατό να προκαλέσει ολική καταστροφή της παραγωγής. Στην Ελλάδα, εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1881 στη Μεσσηνία και από τότε ενδημεί στην χώρα μας, απειλώντας ιδιαίτερα περιοχές με συνθήκες υψηλής ατμοσφαιρικής υγρασίας (π.χ. Δ. Πελοπόννησος). 

Συμπτώματα
Προσβάλλονται όλα τα τρυφερά, πράσινα τμήματα του φυτού: οι βλαστοί, τα φύλλα, οι ράχες των τσαμπιών και τα σταφύλια.
Στα φύλλα εμφανίζονται χαρακτηριστικές ανοιχτοπράσινες κηλίδες, οι λεγόμενες «κηλίδες λαδιού», που αργότερα νεκρώνονται, τα φύλλα σχίζονται και σε έντονη προσβολή πέφτουν. Σε συνθήκες υψηλής υγρασίας, στην κάτω επιφάνεια των φύλλων, παρατηρείται λευκό χνούδι (εξάνθιση από καρποφορίες του μύκητα). Στα ώριμα, ηλικιωμένα φύλλα, το σχήμα των κηλίδων είναι πολυγωνικό. Αυτό συμβαίνει διότι οι νευρώσεις των ώριμων φύλλων δυσκολεύουν την εξάπλωση του παθογόνου με αποτέλεσμα να θυμίζουν "μωσαϊκό". Το σύμπτωμα αυτό είναι γνωστό και σαν "κηλίδες μωσαϊκού" ή "σταυροβελονιά".
Στα άνθη, η μόλυνση μπορεί να γίνει άμεσα με διάτρηση ή έμμεσα από τον ποδίσκο και με υγρό καιρό εμφανίζονται οι χαρακτηριστικές λευκές εξανθήσεις του παθογόνου. Εάν η μόλυνση γίνει πριν την άνθηση, τα άνθη μαραίνονται και πέφτουν.

Mάλιστα, σε ορισμένες περιοχές, όπως για παράδειγμα στη Φωκίδα, έφθασε και το 90%.Στο νομό Ηρακλείου, τα ποσοστά των ζημιών κυμάνθηκαν από 35% έως 65 % και στο νομό Κορινθίας κατά μέσο όρο 40%, πλην της ποικιλίας Αγιωργίτικο που ανήλθε σε 50% κατά μέσο όρο. Να σημειωθεί ότι στη διαφοροποίηση των ζημιών συνέβαλαν πολλοί παράγοντες π.χ. το μικρόκλιμα του αμπελώνα και η οργάνωσή του, οι μετεωρολογικές συνθήκες κ.α.

Στους βιολογικούς αμπελώνες των ποικιλιών οινοποιίας, οι ζημιές ήταν μεγαλύτερες και κυμάνθηκαν από 40% έως 80% ή και 90%.
Στις επιτραπέζιες ποικιλίες τώρα των συμβατικών αμπελώνων, οι ζημιές κυμάνθηκαν σε χαμηλότερα επίπεδα (περίπου 30% με 35%), αλλά στους βιολογικούς αμπελώνες των επιτραπέζιων ποικιλιών και ειδικά στη Σουλτανίνα τα ποσοστά των ζημιών είναι κατά πολύ υψηλότερα από 40% έως 80% ή και 90% σε κάποιες περιπτώσεις.

 Μεταξύ άλλων προτείνει την αναβάθμιση του ρόλου και της λειτουργίας των υπηρεσιών γεωργικών προειδοποιήσεων για την έγκαιρη και αποτελεσματική ενημέρωση και προειδοποίηση των αμπελουργών σε ότι αφορά την εμφάνιση των ασθενειών, ώστε οι τελευταίοι να προχωρούν στα ενδεδειγμένα προληπτικά μέτραΣτην ίδια κατεύθυνση εκτιμά ότι θα θα ήταν σκόπιμη και η επαναφορά του δελτίου καιρού για τους αγρότες στα ΜΜΕ.
Επίσης, σε πρακτικό επίπεδο, προτείνεται η ανάληψη πρωτοβουλιών από τους εμπλεκόμενους με την αμπελουργία, ώστε οι σύγχρονες μέθοδοι και συστήματα οργάνωσης των αμπελώνων να αποτελούν αποτελεσματικά εργαλεία που θα συμβάλουν στη μείωση των προσβολών από παθογόνα αίτια.

 Αντιμετώπιση
Για την αντιμετώπιση του περονοσπόρου συστήνονται εφαρμογές με κατάλληλα μυκητοκτόνα, σύμφωνα με το πρόγραμμα Γεωργικών Προειδοποιήσεων, ή προληπτικά στο στάδο των 3-4 φύλλων, στο «μούρο», πριν την άνθηση, μετά το δέσιμο, μετά από 15-20 ημέρες, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και την πίεση προσβολής.Παραθέτουμε μερικά ονόματα τέτοιων δραστικών και άκρως τοξικών ουσιών που καταπολεμούν τον περονόσπορο:Ακριναθρίν, Αλφα Συπερμεθρίν, Δελταμεθρίν, Λουφενουρόν, Πιρεθρίνς, Σπινοσάντ, Οξαϊντ, Φαινοξυκαρμπ, Λουφενουρόν, Φοσμετ.
Ευτυχώς πολλοί αμπελοκαλλιεργητές που διαθέτουν πολύχρονη πείρα αποφεύγουν να κάνουν χρήση τέτοιων επικίνδυνων σκευασμάτων. Καταφεύγουν σε άλλες «ήπιες» μεθόδους που ούτε επικίνδυνες είναι, ούτε μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα και το περιβάλλον. Ο γράφων όπως και πολλοί αμπελουργοί καταπολεμούνε το Περονόσπορο με φυσικό Θειάφι, αλλά και με ψεκασμούς Γαλαζόπετρας (μαδιά πέτρα) ή Θεϊκού Χαλκού.Ακόμη για πρόληψη κια γρήγορη καταπολέμηση του περονόσπορου υπάρχουν συστηματα με υπέρυθρες που τον αντιμετωπίζουν στην καλλιέργεια.

Για πληροφορίες 6977903992,6978500550

ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΑΠΟ ΑΜΠΕΛΙΑ ...ΣΕ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ!

Το νησί Lanzarote ανήκει στα Κανάρια Νησιά και είναι γνωστό ως «ηφαιστειακό νησί», αφού στη μικρή του έκταση υπάρχουν 300 περίπου ηφαίστεια.Στην περιοχή ο κόσμος καλλιεργεί αμπελώνες...ΝΑΙ ΑΜΠΕΛΩΝΕΣ!Ευδοκιμούν μέσα σε ηφαιστειακούς κρατήρες όπου η στάχτη είναι εμφανής σε κάθε σημείο. Επιπλέον, το έδαφος έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε βασάλτη! Παρόλα αυτά τα σταφύλια που παράγονται είναι από τα πιο αρωματικά και γευστικά είδη στον κόσμο και κάνουν… το καλύτερο κρασί! 

Το φθινόπωρο του 1730 σε 30 από αυτά έγιναν φοβερές εκρήξεις, εκτοξεύοντας λάβα και στάχτη σε μεγάλη απόσταση. Οι εκρήξεις κράτησαν περίπου έξι χρόνια, με αποτέλεσμα το 1/3 του νησιού να καλυφθεί εξ ολοκλήρου με τέφρα και βασάλτη. 

Αυτό είχε πολύ αρνητικό αντίκτυπο στη γεωργία του Lanzarote, αλλά οι τοπικοί καλλιεργητές δεν πτοήθηκαν στο ελάχιστο, βρίσκοντας τρόπο να καλλιεργήσουν σταφύλια σε μια τρόπον τινά ηφαιστειακή έρημο.

Το κύριο μέρος των αμπελώνων του Lanzarote βρίσκεται στην κοιλάδα La Geria, που καλύπτεται από ένα παχύ στρώμα στάχτης. Τα αμπέλια φυτεύονται σε ειδικούς λάκκους που σκάβουν οι γεωργοί, με αρκετά μέτρα πλάτος, έτσι ώστε οι ρίζες τους να μπορούν να φτάσουν αρκετά μέτρα κάτω από το έδαφος και να διασφαλίσουν στα σταφύλια την απαιτούμενη υγρασία.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι στην περιοχή υπάρχουν ελάχιστες βροχοπτώσεις και η τεχνητή άρδευση δεν είναι πρακτική. Έτσι τα αμπέλια «ποτίζονται» από την υγρασία που συγκεντρώνεται στα τοιχώματα των κρατήρων. Το ηφαιστειακό έδαφος με τη σειρά του έχει την τάση να διατηρεί για μεγάλο χρονικό διάστημα την υγρασία. Οι λάκκοι συνήθως περιβάλλονται από έναν «τοίχο» από βασάλτη, ο οποίος λειτουργεί προστατευτικά, διατηρώντας όσο το δυνατόν περισσότερο τον άνεμο έξω από τους κρατήρες.

 

Παρά τις σκληρές συνθήκες, η απόδοση των αμπελώνων είναι μεγάλη, ενώ οι καρποί χαρακτηρίζονται από την ιδιαίτερη γεύση και το μεθυστικό τους άρωμα. Άλλωστε το κρασί που παράγεται στο νησί Lanzarote είναι φημισμένο ανά τον κόσμο ως ένα από τα καλύτερα και πλέον… εξωτικά κρασιά!

Πηγή PERIERGA

ΤΑ 7 ΠΙΟ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ ΣΠΙΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...ΔΕΙΤΕ ΤΑ!!!

1. zeroHouse (Το αυτόνομο σπίτι)

To zeroHouse είναι ένα προκατασκευασμένο σπίτι (με τιμή πώλησης της τάξης των 260.000 Ευρώ) το οποίο έχει σχεδιαστεί με γνώμονα την απόλυτη αυτονομία από υπηρεσίες κοινής ωφέλειας. Το zeroHouse παράγει ηλεκτρική ενέργεια μέσα από ένα αυτόνομο φωτοβολταϊκό σύστημα, διαθέτει σύστημα συλλογής ομβρίων υδάτων και μετατρέπει τα απορρίμματα σε κομπόστ. Όλες οι λειτουργίες ενεργοποιούνται αυτόματα με αισθητήρες που ελέγχονται μέσα από έναν φορητό υπολογιστή.

2. The Dome House (Το σπίτι-θόλος)

Η εταιρεία International Dome House Co. κατασκευάζει οικολογικά προκατασκευασμένα κτήρια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως κατοικίες, γραφεία ή ο,τιδήποτε. Χάρη στο σχήμα τους επιτυγχάνουν εξοικονόμηση ενέργειας, είναι σταθερά ως κτίσματα και εκμεταλλεύονται την αιολική ενέργεια. Επιπλέον, είναι κατασκευασμένα από Διογκωμένη Πολυστερίνη (EPS), ένα περιβαλλοντικά φιλικό υλικό που δεν απαιτεί φυσικούς πόρους όπως ξυλεία ούτε παράγει απορρίμματα.

3. The Orchid House (Το σπίτι ορχιδέα)

Το συγκεκριμένο σπίτι βρίσκεται σε μια περιοχή φυσικού κάλλους της Αγγλίας. Έχει επιφάνεια 220 τετρ. μέτρα και αποτελεί μέρος ενός προγράμματος κατασκευής πράσινων κατοικιών που ονομάζεται Lower Mill Estate και εξειδικεύεται στην κατασκευή “βιώσιμων θερινών κατοικιών”. Το εν λόγω σπίτι “ακούστηκε” όταν πωλήθηκε έναντι του διόλου ευκαταφρόνητου τιμήματος των 10,8 εκατ. Ευρώ. Περιλαμβάνει μια γεωθερμική αντλία θέρμανσης η οποία παράγει περισσότερη ενέργεια από αυτή που καταναλώνει.

4. Aqua Liana (ή Πράσινος Γίγαντας)

Το 2009, ο μεγιστάνας της αγοράς ακινήτων Φρανκ ΜακΚίννεϋ έγραψε ιστορία χτίζοντας την πρώτη “πράσινη” έπαυλη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρόκειται για μια τεράστια βίλα επιφάνειας 1.400 τετρ. μέτρων στο Παλμ Μπιτς που διαθέτει πλωτές εξέδρες, spa-καταρράκτη και ενυδρείο. Παρότι οι έννοια “πράσινη” βίλα αποτελεί οξύμωρο, οι φορείς Green Building Council και Florida Green Building Council αξιολόγησαν το οίκημα ως ενεργειακά αυτόνομο.

5. Vertical Forest (ή Κάθετο Δάσος)

Οι κάθετες κατοικίες στο Μιλάνο κατασκευάστηκαν στο πλαίσιο ενός προγράμματος “μητροπολιτικής αναδάσωσης” το οποίο είχε στόχο την προστασία του περιβάλλοντος και της αστικής βιοποικιλότητας. Όπως υποστηρίζει ο αρχιτέκτονας, κάθε πύργος κάνει τη δουλειά 25.000 τετρ. χλμ δάσους, ως προς τη συλλογή, εξοικονόμηση και παραγωγή ενέργειας. Τα «δέντρα»-πύργοι φιλτράρουν τον αέρα, παράγουν οξυγόνο και προστατεύουν από τη ρύπανση.

6. Officina Roma (To σπίτι των σκουπιδιών)

Αυτή η περιβαλλοντικά φιλική οικία “έζησε” για μικρό χρονικό διάστημα, αλλά αποτελεί επίτευγμα 24 παιδιών από Γυμνάσια της Ιταλίας. Οι μαθητές κατασκεύασαν το σπίτι εξολοκλήρου από απορρίμματα και σκουπίδια μέσα σε μια μέρα. Χρησιμοποίησαν παλιές φιάλες για την κουζίνα, πόρτες αυτοκινήτων για πόρτες και βαρέλια πετρελαίου για μέρος της οροφής.

7. Το οικολογικό σπίτι στο δάσος

Το οικολογικό σπίτι στην Ουαλία κατασκευάστηκε από τον ιδιοκτήτη του (με βοήθεια από συγγενείς και φίλους) με φυσικά υλικά όπως πέτρα, λάσπη, καλάμια και ξύλα. Το οικολογικό σπίτι διαθέτει ξυλόσομπα για θέρμανση, σύστημα κλιματισμού με φυσικό αέρα, φωτοβολταϊκά για ενέργεια, σύστημα συλλογής νερού από την παρακείμενη πηγή και τουαλέτα-κομποστοποιητή.

Πηγή: econews.gr