Η πιπεριά
προέρχεται από το Μεξικό, τη Κεντρική Αμερική και το βόρειο τμήμα της
Νότιας Αμερικής. Το όνομα πιπεριά (από το Ισπανικό pimiento που σημαίνει
πιπέρι και το Αγγλικό pepper που σημαίνει επίσης πιπέρι), δόθηκε από το
Χριστόφορο Κολόμβο όταν έφερε το φυτό στην Ευρώπη. Προφανώς είχε βρει
και είχε φέρει φυτό καυτερής πιπεριάς.
Εκείνη την
εποχή το όνομα πιπέρι δινόταν σε όλα τα φυτά που έδιναν καυτερούς
καρπούς. Επιπλέον το πιπέρι ήταν ένα πολύ ακριβό μπαχαρικό, οπότε μάλλον
ονομάζοντας πιπέρι το νέο φυτό του έδινε ακόμη μεγαλύτερη εμπορική
αξία.
Οι πιπεριές διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Τις γλυκές (bell pepper) και τις καυτερές (chili pepper).
Πότε σπέρνουμε πιπεριές
Απευθείας στον κήπο: Μπορείτε να σπείρετε σπόρους πιπεριάς απευθείας στον κήπο τον Απρίλιο και Ιούνιο.
Σε σπορείο: Μπορείτε να σπείρετε σπόρους πιπεριάς σε
σπορείο, 6-8 εβδομάδες πριν τα τελευταία κρύα. Πρακτικά αυτό σημαίνει
από τον Μάρτιο και μετά.
Με έτοιμα σπορόφυτα: Μπορείτε να φυτέψετε έτοιμα σπορόφυτα πιπεριάς Απρίλιο και Μάιο.
Για 2 περίπου εβδομάδες πριν τη μεταφύτευση, θα πρέπει να τα
σκληραγωγήσετε. Να τα βγάζετε στον ήλιο και τον αέρα. Κάθε μέρα όλο και
πιο πολύ. Ξεκινήστε, αφήνοντάς τα για 2 ώρες στον ήλιο.
Στήριξη πιπεριάς
Η πιπεριά έχει επιπόλαιο ριζικό σύστημα. Είναι ευαίσθητη στους δυνατούς
ανέμους που μπορούν ακόμη και να τη ρίξουν κάτω. Αν το μέρος που βάλατε
τις πιπεριές το πιάνει ο αέρας, θα χρειαστεί να τις στηρίξετε. Η στήριξη
μπορεί να γίνει με τη βοήθεια ενός πασσάλου που θα μπήξετε στο έδαφος
και πάνω στον οποίο θα στηρίξετε το φυτό.
Πότισμα πιπεριάς
Κατά τους ζεστούς μήνες του καλοκαιριού η πιπεριά αναπτύσσεται γοργά. Θα
πρέπει να την ποτίζετε τακτικά ώστε τα φύλλα της να μην δείχνουν
κουρασμένα και γέρνουν προς τα κάτω.
Λίπανση πιπεριάς
Ρίξτε οργανικό λίπασμα γύρω από τις πιπεριές όταν βγάλουν άνθη. Επαναλάβετε τρεις εβδομάδες αργότερα.
Συγκομιδή πιπεριάς
Μπορείτε να αρχίσετε να κόβετε πιπεριές όσο είναι ακόμη πράσινες. Όσο
πιο συχνά κόβετε πιπεριές, τόσο πιο πολλές θα παράγει το φυτό!
Ποικιλίες γλυκιάς πιπεριάς
Μερικές από τις ποικιλίες γλυκιάς πιπεριάς είναι οι:
Bell: Είναι η γνωστή χοντρή πιπεριά που βρίσκουμε στις αγορές.
Paprika: Από αυτή την αποξηραμένη πιπεριά προέρχεται η γνωστή μας πάπρικα.
Pimiento: Κόκκινη και σαρκώδης. Κόκκινα κομματάκια της συναντάμε στις γεμιστές ελιές.
Ποικιλίες καυτερής πιπεριάς
Μερικές από τις ποικιλίες καυτερής πιπεριάς είναι οι:
Cayenne: Έχει λεπτό και κωνικό σχήμα. Μήκος 9 με 20 εκατοστά. Είναι πάρα πολύ καυτερές.
Red Chili: Έχει μικρό κωνικό σχήμα. Μήκος 2,5 με 7 εκατοστά. Χρησιμοποιούνται για την παραγωγή του τσίλι.
Green Chili: Μακριές πράσινες και καυτερές. Μήκος 18 με 20 εκατοστά.
Επιπλέον πληροφορίες για τις πιπεριές
Μπορείτε να φυτέψετε μαζί γλυκές και καυτερές πιπεριές. Η πιπεριά είναι
γενικά αυτογονιμοποιούμενο φυτό. Μπορεί όμως να γονιμοποιηθεί και από
μέλισσες. Σε αυτή την περίπτωση, οι σπόροι που θα προκύψουν μπορεί να
δώσουν την επόμενη χρονιά φαινομενικά “γλυκές” πιπεριές με καυτερή
γεύση.
Όποτε και να κόψετε τις πιπεριές αυτές είναι νόστιμες. Έχουν όμως τη
μέγιστη περιεκτικότητα σε βιταμίνες C και A όταν ωριμάσουν. Όταν οι
πιπεριές ωριμάσουν και κοκκινίσουν περιέχουν 10 φορές περισσότερη
βιταμίνη Α και διπλάσια ποσότητα βιταμίνης C, από όταν είναι πράσινες.
Οι καυτερές κόκκινες πιπεριές περιέχουν 10 φορές περισσότερη βιταμίνη Α
και διπλάσια ποσότητα βιταμίνης C, από ότι οι πράσινες γλυκές πιπεριές.
Οι πράσινες πιπεριές που όλοι τρώμε, είναι πράσινες γιατί είναι ακόμη άγουρες! Όλες οι πιπεριές κοκκινίζουν όταν ωριμάσουν.
Οι πιπεριές μπορεί να ρίξουν τα άνθη τους αν η θερμοκρασία ημέρας ανέβει
για πολύ καιρό πολύ πάνω από τους 32 βαθμούς Κελσίου και η θερμοκρασία
τη νύχτα πάνω από τους 24 βαθμούς Κελσίου. Οι καυτερές πιπεριές είναι
πιο ανθεκτικές.
Οι καυτερές πιπεριές είναι καυτερές γιατί περιέχουν μία χημική ουσία που
ονομάζεται καψαϊκίνη (capsaicin). Όταν τρώμε τις καυτερές πιπεριές
δημιουργείται μία κυτταρική αντίδραση που απελευθερώνει
νευροδιαβιβαστές. Οι νευροδιαβιβαστές είναι πρωτεΐνες που μιμούνται την
αίσθηση του καψίματος ή του πόνου. Πηγαίνουν στα αισθητήρια νεύρα και
δημιουργούν την αίσθηση του πόνου. Το σώμα μας αντιδρά προσπαθώντας να
αποβάλει την ερεθιστική ουσία. Το σώμα μας αυξάνει τον καρδιακό ρυθμό
(θέλοντας να αυξήσει το μεταβολισμό), αυξάνει τη σιελόρροια και ιδρώνει.
Ταυτόχρονα αυξάνεται η λειτουργικότητα του γαστρεντερικού σωλήνα ώστε
να αποβληθεί η ερεθιστική ουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου